پرده اول

یکی بود، یکی نبود

زیر گنبد کبود

شهری بود خوش ‌‌آب ‌و رنگ

هفت‌رنگِ هفت‌رنگ

مردمانش شوخ ‌و شنگ

که می‌نوشتند با قلم روی سنگ

و فراوانی سفارش و کارفرما از همه رنگ!

 

یکی پست اینستاگرام می‎خواست پُرلایک و قشنگ

آن یکی مقالات جامع و هماهنگ

یکی ویدیو می‌خواست به سبک بلاد فرنگ

و آن یکی جایگاه بالاتر در گوگل و رَنک!

 

مردمان شهر، کاردرست و گوش‌به‌زنگ

قلم در دست، چون گلوله‌ای در تفنگ

خط آتش‌شان فرسنگ‌فرسنگ

تا چشم کار می‌کرد سرباز و سرهنگ

آماده حمله به رقبا چون پلنگ

اما هنوز هم یک جای کارشان می‎زد لنگ

انگار قحطی خلاقیت آمده بود در این شهر فرنگ

 

پرده دوم

قحطی و زمین‌گیری

از محتوای تکراری تا سر حد مرگ سیری

کمی محتوای تحریری

در کنار خیلِ محتوای ایکبیری!

خلاصه رسید وقت تصمیم‌گیری

 

با کمی جستجو و پیگیری

رسیدند به نقشه پیشگیری

راه افتادند به دنبال اکسیری

که دردشان را دوا کنند

بنیان «تکرار» را هوا کنند

فعل خلاق‌بودن را ادا کنند

و روزگارشان را خوش‌محتوا کنند

 

پرده سوم

اکسیر را که نوشیدند

حالشان را که دیدند

از خودشان پرسیدند:

این چه بود که این‌گونه بیدار شدیم؟

سرباز بودیم، درجه‌دار شدیم

پیچ هرز بودیم، آچار شدیم

مایو نداشتیم، دریادار شدیم

بی‌مزه بودیم، خنده‌دار شدیم

بی‌دفاع بودیم، اسلحه‌دار شدیم

تازه‌کار بودیم، سابقه‌دار شدیم

مقطوع‌النسل بودیم، دنباله‌دار شدیم

چهارخانه بودیم، گلدار شدیم

بی‌هوا بودیم، «هوا»دار شدیم

ساده بودیم، شیاردار شدیم

لوبیا سبز بودیم، ریشه‌دار شدیم

فن‌پیج‌ می‌زدیم، گلزار شدیم

اجاقمان کور بود، بچه‌دار شدیم

جیک‌مان در نمی‌آمد، صدادار شدیم

پول سیاه نداشتیم، پولدار شدیم

ته صف بودیم، زمامدار شدیم

زیر مسائل له می‌شدیم، وزنه‌بردار شدیم

ما را خواب می‌برد، خبردار شدیم

 

بله رفیق من

رفیق شفیق من

کافیست کمی دستکاریش کنیم تا بیدار شود!

کمی چکش‌کاریش کنیم تا پدیدار شود

ما در این کارگاه دستکاریش می‌کنیم

اگر بیدار نشد کتک‌کاریش می‌کنیم!

مهمان ما هستی چند‌ساعتی

تا ببینیم چه در چنته داری ای هم‌خلاقیتی