طب سنتی، یکی از قدیمی‌ترین نظام‌های درمانی جهان، بر پایه شناخت طبیعت انسان و هماهنگی او با محیط شکل گرفته است. در این علم، انسان موجودی طبیعی تلقی می‌شود که سلامت و بیماری او ناشی از توازن یا عدم توازن در اجزای داخلی بدن است. طب سنتی مفاهیم بنیادینی دارد که فهم آن برای هر علاقه‌مند به این حوزه ضروری است.

یکی از مهم‌ترین مفاهیم، ارکان چهارگانه است: خاک، آب، هوا و آتش، که هر یک نقش ویژه‌ای در ایجاد و حفظ حیات دارند. مزاج‌ها ترکیب این ارکان در بدن هستند که بر رفتار، شخصیت و سلامت فرد تأثیر می‌گذارند. از دیگر مفاهیم کلیدی، اخلاط چهارگانه شامل خون، صفرا، بلغم و سودا است که تعادل آن‌ها سلامت و عدم تعادلشان بیماری را رقم می‌زند.

در طب سنتی به اعضا و ارواح نیز توجه ویژه‌ای می‌شود؛ اعضا به عنوان ابزارهای جسمانی و ارواح به عنوان نیروهای حیاتی در بدن شناخته می‌شوند. همچنین قوا و افعال بدن که شامل قوه هاضمه، قوه مدبره و فعالیت‌های حرکتی و فکری است، نقش مهمی در حفظ توازن بدن دارند.

در مجموع، طب سنتی بر شناخت کامل انسان و هماهنگی میان ارکان، مزاج، اخلاط، اعضا و قوا تأکید دارد تا سلامت طبیعی بدن حفظ شود و بیماری‌ها به شکل اصولی درمان گردند. این رویکرد جامع، حکمت طبی را فراتر از صرف درمان علائم می‌برد.