ما باید با ایجاد محرک های طبیعی مثل قصه گویی و قصه خوانی از آغاز دوره کودکی به کودکان کمک کنیم تا نسبت به شناخت محیط پیرامون خود با توجه به میزان توانایی شان از مفاهیم به درک علمی دست یابند و با تمام جنبه های زندگی فردی و اجتماعی آشنا شوند. از بازی تا ورزش تا آشنایی با هنرهای موسیقی و ادبیات و اخلاق اجتماعی، حتی پاره ای از مفاهیم علمی و تاریخ فرهنگ بشری.

باید از قصه گویی به عنوان یک روش آموزشی غیر مستقیم و متناسب با دنیای کودکی و نوجوانی به صورت آزاد و داوطلبانه بهره گرفت. خلاقیت در فضایی آزاد و به دور از هر گونه اعمال عقیده و اجبار به وجود می آید.