منم برای اقدام کردن میخوام کوه بکنم. اولین قدم و نخستین گام برای شروع یه کار جدید سخت ترین کار است.

برای این مهم بسیار راهکارها بیان شده است و تعداد بسیاری کتاب نوشته شده است. فیلم های آموزشی بسیاری من و شما دیده ایم.

گاهی موفق بودیم و گاهی تا نصفه، انرژی صرف کردیم و کار نیمه تمام گذاشته ایم.

درسته؟ 

شما هم کارهای نیمه تمام بسیاری دارید؟

کارهایی که جرقه اجرای آن در ذهنتون ایجاد شده است اما شما اهمالکاری کرده اید و اجرای آن را در دستان دیگری دیده اید و افسوس و حسرت آن برای شما؟

اگر نمیدونید که راهش چیه باید بگم که همه قبل از اقدام کردن هیچ آیدی در ذهن ندارند. تا اقدام نکنید نمیدانید که کار درست است یا نه.

خداوند تمام مسیر را به بندگانش در اول راه نشان نمیدهد؛ آهسته آهسته، بعد از هر قدم و اقدام، یه ذره جلو پای اقدام گر روشن میکنه.

باب پراکتور در باره اقدام کردن جملات نیک و درست دارد که در وبینار به آن میپردازم؟!!!

داشتن یه جهت دهنده برای جذب رسالت شخصی امری پسندیده و کاتالیزور سرعتی است که سوخت جت به شما تزریق میکند.

حالا چاره چیه؟

مهم نیست که چطور انجام میدید فقط باید شروع کنید.

مساله مهم زیرکی و دانایی نیست. مساله مهم تصمیم گیری است.

پس اولین مرحله تصمیم گیری است و روند کاری با ندانستن مرتبط میشه اما تمام افراد وقتی شروع میکنند اونو زمین نمیذارند، موفق میشوند.

موفقیت= ریسک+خطر+اقدام+تکرار+تداوم

منم برای تمام کارام که شروع کردم وحتی برای اجرای وبینارهام گاهی کوهی از سنگینی اقدام را با خودم روزها میبرم.

اما در اجرای وبینارهای پنجم به بعدم یه شادی و اشتیاق وصف ناشدنی در من ایجاد شده که دیگه کار آموزش و دیدن آموزش گیرنده های گرامی و دوست داشتنی ام برام لذت بخش شده است

و ثانیه شماری میکنم که اسلاید سازی کنم و وبینارم با شماها اجرا کنم.

ضرب المثلی است که میگه "روزی به قدمه/ خونه نشستن ستمه"