در دنیایی که شتاب همه‌چیز را بلعیده، درنگ کردن و آرام حرکت کردن یک مهارت فراموش‌شده است. 

نظرتون درباره‌ی این جمله چیه؟ چقدر باهاش موافقید؟

زندگی امروز، چه خوشمون بیاد و چه نیاد، روی دور تنده. جایی هم اگه از حرکت موج جا بمونیم و سرعتمون از بقیه کمتر باشه، احساس خوبی به خودمون نداریم. 

گاهی اوقات نمی‌تونیم درست تشخیص بدیم که در لحظه چی می‌تونه حالمون رو خوب کنه و احتمالا خیلی‌هامون بین اینکه چی برامون لازمه و چی حالمون رو خوب می‌کنه، می‌ریم سراغ کارهایی که باید انجام بدیم و به خودمون فرصت صبر و درنگ کردن نمی‌دیم.

شاید نیاز باشه گاهی وسط این همه شلوغی درنگ کنیم و نگاهی به خودمون و دور و برمون بندازیم. شاید یه روزهایی تمام اون چیزی که لازم داریم یه مکث کوتاهه برای ایستادن و تمرین یه مهارت ساده برای برداشتن قدم‌های آهسته‌تر.

کتاب «در ستایش آهستگی: تأملاتی در شناخت شتاب و تمرین آهستگی»، نوشته‌ی مهدی کمپانی زارع، بهانه‌ای شد تا از نویسنده‌ش دعوت کنیم که از این کتاب بیشتر برامون بگه. این کتاب به آسیب‌شناسی شتابزدگی در عصر مدرن و تأکید بر ضرورت آهستگی در زمانه‌ای که شتاب عنصر غالب اونه، پرداخته. 

در کتاب «در ستایش آهستگی»، با اتکا به آموزه‌های ادبیات کلاسیک ایران و مفاهیم مطرح‌شده در بعضی اشعار کلاسیک ایرانی، و با استناد به فلسفه‌ی مدرن غرب و اندیشه‌های متفکران دنیا، از مواهب و سودمندی‌های آهستگی صحبت شده و به این موضوع پرداخته که اصلا چرا باید به شتاب غلبه کرد.

نویسنده‌ی این کتاب معتقده که بخش قابل توجهی از به‌هم‌ریختگی‌های درونی انسان دنیای مدرن ریشه در فقدان آهستگی و شتاب روزافزون داره و این موضوع در جهان بیرونش هم منجر به منازعاتی پایان‌ناپذیر شده. 

وسط شلوغی‌ها و بدوبدوهای اسفند، بیاید درنگ کنیم و چند ساعتی رو آهسته‌تر کنار هم بگذرونیم. 

تیم اجرایی عصر دیدنی شیراز بهتون قول می‌ده که از این درنگ کوتاه پشیمون نخواهید شد.

مثل همیشه منتظرتونیم!