سلام

من، فاطمه آقابابایی، مدرس خلاقیت دوره نوجوان توانگر، پژوهشگر و نویسنده کتاب «به کودک خود نقاشی یاد نده!»، دارای مدرک Teacher Training Course از موسسه TAP و مدرک مستری بین المللی NLP (برنامه ریزی عصبی-کلامی) هستم.

به یاد دارم در دوره نوجوانی همیشه فکر می کردم که خلاقیت ندارم و نمی توانم وارد کارهای هنری شوم یا کار خلاقانه ای انجام دهم. بعدها زمانی که پژوهش هایم را در حوزه رشد فردی آغاز کردم متوجه شدم که خلاقیت در وجود همه ما هست و حتی می توانیم با روش های ساده این خلاقیت را افزایش دهیم.

از آنجا که نوجوانی مرز بین کودکی (تخیل) و بزرگسالی (منطق) است تصمیم گرفتم در این دوره حساس در کنار نوجوانان باشم و در خودباوری آنها نقشی داشته باشم.

در این وبینار راهکارهایی کاملاً عملی و کاربردی را به نوجوانان آموزش می دهم تا این ویژگی منحصر به فرد را هر چه بیشتر در نوجوانان رشد و پرورش دهم تا راحت‌تر از پس مسائل و چالش‌های زندگی برآیند و شاهد توانایی ها و موفقیت های روز افزون آنها باشیم.
به امید ذهنی خلاق تر برای نوجوانان

خلاقیت مهمترین و اساسی ترین قابلیت و توانایی انسان و بنیادی ترین ویژگی است که در ما ایجاد ارزش می‌کند.
در حقیقت خلاقیت، آفرینش و خلق کردن است. کاری را خلاقانه می‌گوییم که نسبت به گذشته به شکل یا شیوه جدیدی انجام شود و متمایز باشد.
اگر فکر می کنید که افراد باهوش خلاقیت بیشتری دارند، باید بگویم هوش و خلاقیت دو مقوله متفاوت هستند و برای داشتن خلاقیت لزوماً نیازی به هوش بالا نیست. کافی است با دید دیگری به مسائل نگاه کنیم و به همه جنبه های آن توجه کنیم تا نگاهی متفاوت، متمایز و خلاقانه داشته باشیم.

سوال مهم تر اینکه خلاقیت ژنتیکی است یا اکتسابی؟!
آیا بعضی افراد ذاتاً خلاق اند؟!
تحقیقات نشان داده است که خلاقیت فقط و فقط ۳ تا ۷ درصد ژنتیکی است و می‌توان گفت کاملاً اکتسابی است و می توان یاد گرفت.
شاید بگویید افرادی را می‌شناسم که خانوادگی خلاق هستند و از همان کودکی دست به کارهای خلاقانه می‌زنند. بله این اشخاص در خانواده‌ای خلاق به دنیا می‌آید و از همان کودکی «یاد می‌گیرند» که چگونه به اطراف و مسائل پیش رویشان بنگرند.
خلاقیت قابل یادگیری است.
در حقیقت همه ما انسان ها به صورت ذاتی خلاق به دنیا می آییم و در جریان زندگی هر چه پیش تر می رویم با «بایدها و نبایدها» و «ممکن ها و غیر ممکن ها» آشنا می شویم، ذهن خود را چارچوب بندی می کنیم و می آموزیم که فراتر از آن فکر نکنیم.
گاهی والدین با رفتار خود محدودیت‌هایی را به ذهن کودک و نوجوان خود القا می‌کنند، به طور مثال:
-همیشه می خواهیم فرزندمان کارها را درست انجام دهد و اجازه اشتباه کردن و حتی امتحان کردن را به او نمی دهیم.
-با تاکید بیش از حد به پاکیزگی و مرتب بودن، اجازه کثیف کاری، در هم فرو ریختن ابزار و وسایل و فرصت کشف را از او می گیریم.
-زمانی که کودک برای صبحانه ماکارونی می‌خواهد و می‌گوییم «صبح که نمی‌شود ماکارونی خورد!» اجازه تجربه کارهای غیرمعمول را به او نمی‌دهیم.
بطور کلی نکته مهم این است که کودکان سرشار از خلاقیت اند و رفته رفته هر چه بزرگتر می شوند و به سن نوجوانی می‌رسند به این محدودیت‌های ذهنی تن می‌دهند و خلاقیت را در وجودشان گم می کنند.
نوجوانی بهترین سن برای پیدا کردن و آشتی با خلاقیت نهفته در وجودشان است.
دستاوردهای این وبینار:

- تقویت نیمکره های مغز

- توانایی حل مساله

- خودباوری در خلاقیت

- احساس توانمندی

جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 09334111346 تماس بگیرید.