یک بازه زمانی جدید شروع میشه، تصمیم می‌گیری که این ترم دیگه بخونی، این رژیم غذایی رو ادامه بدی، امسال برای کنکور بترکونی، فلان روتین صبحگاهی رو اجرا کنی، فلان تخصص رو یاد بگیری و زندگیت رو زیر و رو کنمی. در بهترین حالت، یک شروع قدرتمند و با انگیزه داری و با یک اراده فولادی شروع به حرکت می‌کنی اما...

مثل همیشه یک جایی همه‌چی بهم میریزه و انگار دیگه نمی‌تونی اون شروع رو داشته باشی. دنبال انگیزه جدید می‌گردی؛ در حالی که اگه چیزی بهت انگیزه بده فقط باعث میشه که این چرخه پوچ مجدداً تکرار بشه.

تو خودت رو در یک چرخه بی‌پایان از شروع‌های پرانرژی و پایان‌های ناامیدکننده می‌بینی. چرخه‌ای که هر بار تکرار میشه و تو رو بیشتر و بیشتر از اهدافت دور می‌کنه.

این چرخه تکرار باعث میشه اراده‌ای که داری کمتر بشه، ناامید بشی، عزت نفس و اعتماد به نفست بیاد پایین و در نهایت تو رو به یک پوچی عمیقی می‌رسونه. حس می‌کنی که نمی‌تونی هیچ کاری رو درست انجام بدی، حس بی‌عرضگی تمام وجودت رو می‌گیره. اما...

مشکل از تو نیست... مشکل اینجاست که از همون اول، مسیر رو اشتباه میری و نتیجه اشتباهی هم دریافت می‌کنی.

از همین الان ساعت کوک کن، تایمی که وبینار داری رو خالی کن تا از این حلقه تکرار الکی بیرون بیایی