چند لحظه وقتت را به این کار غیرپیش بینی اختصاص بده!

همت کن این چند کار را انجام بده !می‌توانی؟

تا عصر برایم فلان کار را انجام میدهی؟

این قبیل سوالات در روزمره‌ی ما فشاری همه‌جانبه را بر ما وارد می‌کند که ما را گرفتار در‌هم شکستگی می‌کند.

 مادامی که جواب این پرسشهای پیش‌بینی نشده مثبت باشد شما را به دام طوماری از کارهای عقب‌افتاده می‌اندازد.

احاطه شدن ذهنتان با انبوهی از کارهای عقب‌افتاده یعنی فرع گرایی تان در زندگی.

برای شما اصل گرایی تجویز می‌شود.

اصل گرایی تجویز شده یعنی انجام کارهای درست نه کارهای کمتر.

با اصل گرایی است که می‌توانیم برای بهره‌وری بهتر از دارایی های ذهنی مان محافظت کنیم و به طور منطقی زمان و انرژی را روی مهم‌ترین کارها متمرکز کنیم.

اصل گرایی راهکاری جهت نظم و ترتیب دادن به کمد شلخته‌ی ذهن است که فکرهای مناسب را به کمد ذهن آویزن می‌کند و فکرهای دورریختنی و ناکارآمد را به خیریه‌ی ذهن دیگری می‌سپارد.

اصل گرایی نظمی است که مداوم در برابر اجابت خواسته‌های دیگری مصرف می‌شود تصمیمی است که با هزار تصمیم برابر است.

اصل‌گرایان به انجام یک کار در برابر هزار کار متعهد می‌شوند و بهره‌وری را در عمر کوتاه و زندگی‌شان به منصه‌ی ظهور می‌رسانند

توانایی سبک و سنگین کردن گزینه‌های پیش‌ روی قدرت موازانه را برای ادامه‌ی کارها بالا می‌برد.

این قدرت موازنه از اراده‌ی خود فرد نشات می‌گیرد که مسبب الویت بندی او در انجام کارها می‌شود.