گردشگری

گردشگری یا توریسم (tourism) سفر به قصد لذت بردن و شاید نوعی کسب و کار باشد. معنی تئوری و عمل سیاحت‌گری، تجارت، جذب، اسکان و سرگرمی گردشگران و تجارت‌های مرتبط با آن مثل برگزاری تور می‌باشد. در سال ۱۹۹۵ یک تعریف نهایی از طرف سازمان جهانی گردشگری منتشر شد: (مجموعه فعالیت‌های فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک‌ سال در آنجا اقامت می‌کنند و هدف از مسافرت آنها نیز گذراندن اوقات فراغت است البته اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد شامل آن نمی‌شود).

بر اساس این تعریف گردشگر کسی است که می‌تواند در داخل و خارج از کشور خود سفر کند.

طی شش دهه گذشته گردشگری یک توسعه و تنوع پیوسته را تجربه کرده و به یکی از بزرگترین بخش‌های اقتصاد در جهان تبدیل شده (البته این موضوع مربوط به دوران قبل از کرونا می‌شود)

ورود گردشگران بین‌المللی از ۲۵ میلیون نفر در جهان در سال ۱۹۵۰ به ۲۷۸ میلیون در سال ۱۹۸۰ و ۶۷۴ میلیون در سال ۲۰۰۰ و ۱ میلیارد و ۲۳۵ میلیون در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته که این میزان می‌تواند دریافت های گردشگری بین‌المللی را تا سطح ۱ میلیارد و ۲۲۰ میلیون دلار افزایش دهد.

جهانگردی پس از مواد شیمیایی و سوخت و بالاتر از محصولات خودرو و مواد غذایی رتبه سوم را دارد.

در بسیاری از کشورها جهانگردی بهترین گروه صادراتی است.

گردشگران بیش از هر چیز به آب و هوا، فرهنگ یا طبیعت مقصد خود اهمیت می‌دهند.

ثروتمندان بیشتر مایل به سفر به جاهای دور هستند؛ زیرا سفر به مناطق دور هزینه بیشتری صرف می کند. گردشگری سازمان یافته امروز یک صنعت بسیار مهم در تمام جهان است.

زبان انگلیسی در گردشگری

راهنمای زبان تخصصی گردشگری به فردی اطلاق می‌شود که توانایی مکالمه و برقراری ارتباط به زبان خارجی با گردشگران را دارد. از آنجایی که زبان انگلیسی، زبان علم و ارتباطات بین‌المللی است لذا آگاهی از داشتن به این زبان می‌تواند در درجه‌ی اول نیاز یک جهانگرد باشد.

از طرف دیگر زبان انگلیسی امروزه زبان دوم و رسمی و جزء نه زبان خارجی برای بسیاری از کشورهای جهان محسوب می‌شود. لذا چنانچه قصد سیاحت و یا حتی در کنار آن تجارت با کشورهای دیگر داشته باشید، لازمه‌ی آن دانستن زبان انگلیسی می‌باشد.