آموزش طراحی شناختی بازی 

طراحی بازی‌های شناختی فرآیندی جذاب و خلاقانه برای ایجاد بازی ‌هایی است که به تقویت مهارت ‌های ذهنی و عملکرد شناختی افراد کمک می ‌کنند. این بازی ‌ها می ‌توانند برای افراد در هر سنی، از کودکان گرفته تا بزرگسالان، و برای اهداف مختلفی از جمله بهبود حافظه، تمرکز، حل مسئله و خلاقیت استفاده شوند.

مبانی طراحی شناختی بازی

مبانی اصلی طراحی بازی‌ های شناختی عبارتند از:

1. درک عملکرد مغز:

دانش پایه در مورد نحوه عملکرد مغز، از جمله مناطق مختلف مغز و وظایف آن ها، فرآیندهای یادگیری و حافظه، و تاثیر عوامل مختلف بر عملکرد شناختی برای طراحی بازی‌ های موثر ضروری است. درک ویژگی ‌های شناختی و نیازهای گروه سنی یا مخاطب هدف، مانند سطح رشد شناختی، علایق و انگیزه ‌ها به خلق بازی ‌های جذاب و مرتبط با آن ها کمک می‌ کند.

2. انتخاب مکانیک ‌های مناسب:

انتخاب مکانیک ‌های اصلی بازی مانند مطابقت، حافظه، حل معما، استراتژی و ... بر اساس هدف بازی و مخاطب آن انجام می‌ شود. استفاده از مکانیک ‌های فرعی مانند سیستم امتیازدهی، سطوح مختلف، جوایز و ... می ‌تواند بازی را جذاب‌ تر و سرگرم‌کننده‌ تر کند. تنوع در مکانیک‌ ها و افزایش تدریجی چالش ‌ها در طول بازی، بازیکنان را درگیر و به چالش می ‌کشد و از یکنواختی بازی جلوگیری می‌ کند.

3. طراحی رابط کاربری بصری و کاربرپسند:

رابط کاربری (UI) باید واضح، ساده و قابل فهم باشد تا بازیکنان به راحتی بتوانند بازی را یاد بگیرند و بازی کنند. استفاده از رنگ‌ها، تصاویر و فونت ‌های جذاب و مرتبط با موضوع بازی، تجربه کاربری را لذت‌ بخش‌ تر می‌کند. استفاده از یک سبک و سیاق ثابت در سراسر رابط کاربری از سردرگمی بازیکنان جلوگیری می‌کند.  بازی باید برای افراد با توانایی ‌های مختلف، از جمله افراد با مشکلات بینایی یا شنوایی، قابل دسترس باشد.

4. ایجاد سطوح چالش‌ برانگیز و متعادل:

سطوح بازی باید به تدریج چالش ‌برانگیزتر شوند تا بازیکنان را درگیر و به چالش بکشند، بدون اینکه آن ها را دلسرد کنند. استفاده از انواع مختلف سطوح با چالش‌ های متفاوت، بازی را جذاب ‌تر و سرگرم‌ کننده‌تر می‌ کند. منحنی یادگیری بازی باید متعادل باشد تا بازیکنان بدون اینکه ناامید شوند، بتوانند بازی را یاد بگیرند و پیشرفت کنند. ارائه بازخورد مناسب و به موقع به بازیکنان در مورد عملکردشان، به آن ها در یادگیری و پیشرفت کمک می‌ کند.

5. آزمایش و تکرار برای خلق بهترین تجربه:

آزمایش بازی با افراد از گروه هدف و جمع ‌آوری بازخورد آن ها، نقشی اساسی در شناسایی نقاط قوت و ضعف بازی و اصلاح و ارتقای آن دارد. تجزیه و تحلیل داده‌ های جمع‌ آوری شده از بازیکنان می‌ تواند به درک بهتر نحوه تعامل آن ها با بازی و شناسایی فرصت‌ هایی برای بهبود کمک کند. بر اساس بازخوردها و داده ‌های جمع ‌آوری شده، بازی باید به طور مکرر آزمایش و تکرار شود تا به بهترین تجربه کاربری و اثربخشی در ارتقای مهارت‌ های شناختی برسد.

کلاس آنلاین هنر

ابزارهای طراحی بازی‌های شناختی

در اینجا به معرفی دسته ‌بندی ‌های مختلف ابزارها و برخی از محبوب ‌ترین نمونه ‌ها در هر دسته می ‌پردازیم:

1. ابزارهای ایده ‌پردازی و طراحی:

نقشه‌برداری ذهنی: مانند XMind، Miro و Coggle

داستان‌پردازی: مانند Plottr، Storyboard That و Twine

طراحی شخصیت: مانند Adobe Character Animator، Artbreeder  و MakeHuman

طراحی محیط: مانند Blender، Unreal Engine و Unity

2. ابزارهای توسعه بازی:

موتورهای بازی: مانند Unity، Unreal Engine و Godot

ابزارهای اسکریپت‌نویسی: مانند C#، JavaScript و Python

ابزارهای گرافیکی: مانند Adobe Photoshop، GIMP و Inkscape

ابزارهای صوتی: مانند Audacity، FL Studio و Ableton Live

3. ابزارهای تست و بازخورد:

ابزارهای تست بازی: مانند Unity Test Framework، Unreal Engine Test Automation  و Playtest Cloud

ابزارهای جمع‌ آوری بازخورد: مانند Google Forms، SurveyMonkey  و UserTesting  

مفاهیم اصلی طراحی شناختی بازی

برخی از مفاهیم اصلی طراحی شناختی بازی عبارتند از:

1. هدفمند بودن:

مهارت ‌های شناختی خاصی که بازی باید به کاربران در ارتقای آن ها کمک کند را مشخص کنید. اهداف و چالش‌ هایی که کاربران باید در بازی برای رسیدن به موفقیت آن ها را انجام دهند را مشخص کنید.

2. جذابیت:

بازی باید از نظر بصری و شنیداری جذاب باشد تا کاربران را درگیر کند. بازی باید داستانی جذاب و شخصیت‌ های قابل قبولی داشته باشد که کاربران با آن ها ارتباط برقرار کنند. بازی باید از مکانیک بازی جذاب و چالش برانگیزی استفاده کند که کاربران را درگیر و سرگرم کند.

3. اثربخشی:

بازی باید از اصول یادگیری اثبات شده مانند تکرار، بازخورد و پاداش استفاده کند. سطح دشواری بازی باید مناسب باشد تا کاربران به چالش کشیده شوند اما ناامید نشوند. بازی باید فرصت‌ هایی برای یادگیری و تمرین مهارت‌ های شناختی به کاربران ارائه دهد.

4. دسترسی:

بازی باید برای همه کاربران، صرف نظر از توانایی‌ ها و محدودیت‌ های آن ها، قابل دسترسی باشد. بازی باید با فناوری‌ های کمکی مانند خواننده ‌های صفحه نمایش و نرم ‌افزارهای ورودی جایگزین سازگار باشد. بازی باید به کاربران اجازه دهد تا آن را مطابق با نیازها و ترجیحات خود شخصی‌ سازی کنند.

5. ارزیابی:

بازی باید برای ارزیابی اثربخشی آن در ارتقای مهارت‌ های شناختی کاربران ارزیابی شود. بازخورد کاربران در مورد بازی باید جمع‌ آوری و برای بهبود آن استفاده شود. بر اساس یافته‌ های ارزیابی و بازخورد، باید در بازی تغییراتی ایجاد شود.

روش ‌های ارزیابی شناختی بازی

این اطلاعات به طراحان بازی، محققان و مربیان کمک می ‌کند تا بازی ‌ها را بهبود بخشند، نقاط قوت و ضعف آن ها را شناسایی کنند و میزان یادگیری و پیشرفت کاربران را اندازه ‌گیری کنند.

1. تست‌ های قبل و بعد از بازی:

برای سنجش پیشرفت شناختی کاربران در بازی، از آزمون‌ های استاندارد و سفارشی قبل و بعد از بازی استفاده کنید.

2. ردیابی عملکرد درون بازی:

تجزیه و تحلیل داده‌ های عملکرد کاربران در بازی (مانند زمان صرف شده، اشتباهات، و استراتژی‌ها) و نقشه‌ های گرمایی، اطلاعاتی در مورد تعامل و یادگیری کاربران ارائه می‌ دهد.

3. بازخورد ذهنی:

مصاحبه و پرسشنامه با کاربران پس از بازی، نظرات، تجربیات و میزان یادگیری آن ها را جمع آوری می‌ کند.

4. مطالعات مشاهده‌ ای:

مشاهده مستقیم و تجزیه و تحلیل ویدیوهای کاربران در حال بازی، نحوه تعامل، استراتژی‌ ها و چالش‌ های آن ها را نشان می‌ دهد.

5. مقایسه با گروه ‌های کنترل:

مقایسه عملکرد کاربران با گروه کنترل و مطالعات طولی، تأثیر کوتاه‌مدت و بلندمدت بازی بر عملکرد شناختی را بررسی می‌ کند.

دوره توسعه فردی

ابزارهای تحلیل شناختی بازی

برخی از انواع ابزارهای تحلیل شناختی بازی عبارتند از:

1. ابزارهای ثبت داده‌های بازی:

این ابزارها فعالیت‌ های بازیکنان در بازی را به طور خودکار ثبت و ضبط می‌ کنند. داده‌ های جمع‌ آوری شده می‌ توانند شامل مواردی مانند حرکات ماوس، کلیک‌ ها، زمان صرف شده در هر سطح و امتیازات کسب شده باشند.

2. ابزارهای ردیابی چشم:

این ابزارها حرکات چشم بازیکنان در حین بازی را ردیابی می‌ کنند. این اطلاعات می‌ تواند به طراحان بازی نشان دهد که بازیکنان به کدام قسمت‌ های صفحه نمایش توجه می‌کنند و چه چیزی را نادیده می‌ گیرند.

3. ابزارهای مصاحبه و نظرسنجی:

این ابزارها برای جمع‌ آوری بازخورد کیفی از بازیکنان در مورد تجربه آن ها با بازی استفاده می‌ شوند.

مصاحبه‌ ها می‌ توانند به صورت رو در رو، تلفنی یا آنلاین انجام شوند، در حالی که نظرسنجی‌ ها را می‌ توان به صورت آنلاین یا از طریق برنامه‌ های بازی جمع‌ آوری کرد.

4. ابزارهای تحلیل احساسات:

این ابزارها از یادگیری ماشین و پردازش زبان طبیعی برای تجزیه و تحلیل لحن احساسی بازیکنان در حین بازی استفاده می‌ کنند.

این اطلاعات می‌ تواند به طراحان بازی کمک کند تا بخش‌ هایی از بازی را که باعث ناامیدی یا خشم بازیکنان می‌ شوند را شناسایی کنند.

استفاده از داده‌ های کاربر در طراحی شناختی بازی

در اینجا چند نمونه از نحوه استفاده از داده‌ های کاربر در طراحی بازی‌ های شناختی آورده شده است:

شناسایی بخش ‌های چالش ‌برانگیز بازی: تجزیه و تحلیل داده‌ های بازی می‌ تواند به شناسایی بخش‌ هایی از بازی که بازیکنان با آن ها مشکل دارند کمک کند. طراحان بازی می‌ توانند از این اطلاعات برای آسان‌ تر کردن این بخش‌ ها یا ارائه راهنمایی و پشتیبانی بیشتر به بازیکنان استفاده کنند.

تنظیم مکانیک بازی: داده‌ های کاربر می‌ توانند برای تنظیم مکانیک بازی مانند سطح دشواری، سرعت بازی و تعداد سرنخ‌ ها استفاده شوند تا برای سطح مهارت و ترجیحات فردی هر بازیکن مناسب باشد.

ایجاد محتوای آموزشی: تجزیه و تحلیل داده‌ ها می‌ تواند به شناسایی مهارت‌ هایی که بازیکنان نیاز به تمرین دارند کمک کند. طراحان بازی می‌ توانند از این اطلاعات برای ایجاد محتوای آموزشی متناسب با نیازهای فردی هر بازیکن استفاده کنند.

شخصی ‌سازی تجربه یادگیری: داده‌های کاربر می‌توانند برای شخصی‌ سازی تجربه یادگیری هر بازیکن استفاده شوند. به عنوان مثال، یک بازی آموزشی می‌ تواند بر اساس نقاط قوت و ضعف شناختی فردی هر بازیکن، مسیرهای یادگیری متفاوتی ارائه دهد.