توسعه‌ی پایدار به معنی توسعه ی امروز بدون قربانی کردن منافع نسل‌های آینده است. یکی از شاخه‌های پایداری توجه به مصرف منابع و تمرکز بر استفاده از منابع زیست تجدید پذیر به جای منابعی چون سوخت های فسیلی است. امروزه یکی از چالش‌های پیش روی معماران نه تنها طراحی و ساختِ چشم نواز و کارکرد محور، که مهم‌تر از آن خلقِ راه حل هایی برای سازگاری هر چه بیشتر با رویکردهای جامع پایداری زیست محیطی است. این رویکردِ جامع موضوعات مختلفی از جمله بهینه‌سازی مصرف انرژی، مدیریت پسماند، طراحی سازگار با اقلیم، انتخاب مصالح، و به طور کلی هر راه حلی که موجبِ کاهش تأثیر مخرب بشر بر محیط زیست می‌شود است.

وبینار معماری پایدار که به ابتکار پلتفرم آموزش معماریِ سمینارک به مناسبت گرامی‌داشت روز خواجه نصیرالدین طوسی برگزار می‌شود با بهره‌مندی از برجسته‌ترین اساتید معماری ایران در این حوزه طی دو جلسه از دو منظر به بررسی مفهوم معماری پایدار می‌پردازد.