دوره جامع مهارت‌های فرزندپروری متشکل از ۸ درس مستقل و مکمل است. درس اول از این دوره به صورت رایگان شده است که از طریق این لینک می‌توانید به جزئیات آن دست یابید. در بخش دوم از این دوره، دروس دوم تا پنجم این دوره به مخاطبین طی چهار هفته آموزش داده می‌شود.

درس دوم: چگونه با فرزندم ارتباط بهتری داشته باشم؟

بایدها و نبایدهای وقت مشترک با فرزندان

آمارها نشون میده که به طور متوسط از هر ده پدر و مادر هشت نفر ارتباط خوب و با کیفیتی با فرزندشون ندارن و فرزندشون به یکی از مشکلات رفتاری از جمله حرف ناشنوی، لجبازی، اضطراب،  بی توجهی به درخواستهای والدین، بی انگیزگی، تایید طلبی، و بی مسئولیتی دچاره. شاید برای شما هم این سوال پیش اومده که چرا فرزند من دچار این مشکلات؟ لازم یک واقعیت علمی بسیار مهم رو بدونین : وقتی والدین به هر دلیلی با فرزندشون وقت مشترک نداشته باشن، بی شک فرزندشون با مشکلات مختلفی از جمله مواردی که در بالا مطرح شد مواجه میشه.   به نظر شما چرا والدین با فرزندشون وقت مشترک ندارن؟ با هم این موضع رو بررسی کنیم؛ یکی از دلایلش اینه که امروزه والدین به دلیل مشغله های بسیار زیادی که دارن فرصت نمی کنن هر روز، زمانی رو به صورت اختصاصی برای گفتگو ، شادی و فعالیت مشترک به فرزندشون اختصاص بدهند. تعداد زیادی از  پدرها و مادرها هم فکر می‌کنن اگر در کنار فرزندشون هستند به این معناست که با اون وقت مشترک دارن. اکثر مادرها هم معتقدن که چون از صبح تا شب، علاوه بر کارهای خونه، باید با فرزندشون بر سر موضوعات مختلف از جمله تکالیفشون کلنجار برن دیگه فرصت و انگیزه ای برای وقت مشترک و شادی باقی نمی مونه. بسیاری از پدرها هم به اشتباه فکر می کنن که این فقط وظیفه مادرهاست که با بچه ها وقت بگذرونند . باید بدونید که برای داشتن یک ارتباط خوب و با کیفیت هیچ راهی ندارید جز اینکه با فرزندتون وقت مشترک داشته باشین  و چی از این بهتر . به جرات می تونم بگم که در هر ارتباطی  از جمله ارتباط با فرزندان داشتن وقت مشترک می تونه معجزه کنه؛ به شرط اینکه بدونیم در وقت مشترک با فرزندمون چه اصولی رو رعایت کنیم تا فرزندمون بهترین ارتباط رو با ما تجربه کنه. در این دوره شما با بایدها و نبایدهای وقت مشترک آشنا می شین؛ نکته هایی که رعایت اونها میتونه زنجیره ارتباطِ شما و فرزندتون رو بسیار محکم کنه و مشکلات رفتاریش رو تا حد زیادی کاهش بده.

درس سوم: چگونه با تحسین رفتارهای نامناسب فرزندم را کاهش بدهم؟

بایدها و نبایدهای تحسینِ مثبتِ معکوس

 چند لحظه فکر کنید و به این سوال پاسخ بدین: طی هفته گذشته  فرزندتون  رو به خاطر چه رفتارهایی مورد انتقاد یا سرزنش قرار دادین و در همین مدت به خاطر چه کارهایی تحسین کردین؟  گزارش روانشناس‌ها نشون می‌ده که در هر ارتباطی از جمله ارتباط با فرزندان، والدین بر رفتارهای نامناسب اونها بیشتر از رفتارهای صحیحشون تمرکز دارن، چون می خوان با اصلاح رفتارهای نامناسب فرزندشون به رشد و پیشرفت اونها کمک کنند. اما  اون چیزی که والدین ازش غافل هستن اینه که در یک رابطه هر چقدر انتقاد بیشترباشه ، بدرفتاری هم بیشترمیشه. آمارها نشون میده بچه هایی که زیاد مورد انتقاد والدین قرار می گیرن بیشتر به مشکلاتی مثل لجبازی، پرخاشگری، اضطراب، بی انگیزگی، بی حوصلگی و بی مسئولیتی دچار میشن و از همه بدتر اینکه در طولانی مدت عزت نفس پایین و تایید طلبی افراطی رو تجربه می کنن.  چنین بچه هایی همیشه در مورد خودشون این حس رو دارن که به اندازه کافی خوب نیستن و همین باعث میشه که رفتارهای اشتباه بیشتری مرتکب بشن. شاید الان  برای شما هم این سوال پیش اومده که  در مقابل رفتارهای ناصحیح فرزندتون  پس باید چی کار کنین. پاسخ سوال شما تحسینِ مثبتِ معکوس. در این نوع تحسین شما یاد میگیرین که چطور بدون انتقاد و آسیب، رفتارهای صحیحِ فرزندتون رو افزایش بدین. در این دوره شما با انواع تحسین از جمله تحسین مثبت معکوس آشنا میشین و یاد میگیرین که با رعایت چه نکاتی میتونین از تحسین به عنوان یکی از ابزارهای مهم فرزندپروری استفاده کنین. آشنایی با انواع تحسین و شیوه‌های استفاده از اون‌ها به شما کمک می‌کنه تا مسئولیت‌پذیری، سازگاری و عزت نفس رو در فرزندتون افزایش بدین.   

درس چهارم: تفاوت‌ حقوق فرزندم و جوایز او چیست؟

ایجاد تعادل در حقوق، هدیه و جایزه های فرزندان برای کاهش رفتارهای نامناسب

توضیح دوره: این روزها اکثر والدین فکر می‌کنند والد خوب والدیه که تمام خواسته‌های فرزندش رو برآورده کنه و اجازه نده که فرزندش ناکامی و حسرتِ داشتنِ چیزی رو تجربه کنه.  برعکس والدینی هم هستند که باوردارن فرزندشون باید برای داشتن هر چیزی تلاش کنه و اگر بی دلیل خواسته های فرزندشون رو برآورده کنن لوس و متوقع بار میاد. یک خبر بد و اون اینکه هم والدین گروه اول و هم والدین گروه دوم کاملا اشتباه فکر می کنند . فرزندان گروه اول همون بچه هایی هستند که متوقع و زیاده خواه هستن، حتی به کارها و وظایف شخصی خودشون هم رسیدگی نمی کنن، گمان می کنن چون والدین اونها رو به دنیا آوردن وظیفه دارن که مثل غول چراغ جادو تمام خواسته هاشون رو برآورده کنن و اگر چنین اتفاقی نیفته با داد و فریادو لجبازی و قهر و غذا نخوردن به خواستشون می رسن. اما ببینیم اوضاع فرزندان گروه دوم چطوره. بچه های چنین والدینی آه و حسرت زیادی رو تجربه می کنن، چون برای داشتن هر خواسته هر چند کوچیکی باید کلی صبر کنن و امتیاز به دست بیارن. البته باید به یک نکته مهم  اما پنهان اشاره کنم و اون اینکه در هر دو گروه ما با یچه هایی سر و کار داریم که بی انگیزه و بی حوصله هستند. بچه های گروه اول همه چیز دارن و بی انگیزه هستن و بچه های گروه دوم به دلیل سخت گیریهای زیاده از حد والدین در دادن امتیاز بی انگیزه شدن. به نظر می رسه در گروه اول ما با فرزندان متوقع و در گروه دوم با والدین متوقع سر و کار داریم .

اما خبر خوب اینکه والدینی هم هستند که می دونند چطور از بروز این مشکلات پیشگیری کنن. این والدین می دونن که چه چیزهایی جزء حقوق فرزندشون و چه چیزهایی رو باید به عنوان هدیه به فرزندشون بدهند و چه چیزهایی جزو امتیاز های اونهاست و باید به خاطر داشتنش تلاش کنند. در این دوره شما یاد می گیرین که چطور بین حقوق، هدایا و جایزه های فرزندتون تعادل برقرار کنین و از بروز مشکلاتی مثل زیاده خواهی، لجبازی، پرخاشگری و بی مسئولیتی یا بی انگیزگی و  بی حوصلگی در فرزندتون پیشگیری کنین.

درس پنجم: تفاوت‌ حقوق فرزندم و جوایز او چیست؟

ایجاد تعادل در حقوق، هدیه و جایزه های فرزندان برای کاهش رفتارهای نامناسب

این روزها اکثر والدین فکر می‌کنند والد خوب والدیه که تمام خواسته‌های فرزندش رو برآورده کنه و اجازه نده که فرزندش ناکامی و حسرتِ داشتنِ چیزی رو تجربه کنه.  برعکس والدینی هم هستند که باوردارن فرزندشون باید برای داشتن هر چیزی تلاش کنه و اگر بی دلیل خواسته های فرزندشون رو برآورده کنن لوس و متوقع بار میاد. یک خبر بد و اون اینکه هم والدین گروه اول و هم والدین گروه دوم کاملا اشتباه فکر می کنند . فرزندان گروه اول همون بچه هایی هستند که متوقع و زیاده خواه هستن، حتی به کارها و وظایف شخصی خودشون هم رسیدگی نمی کنن، گمان می کنن چون والدین اونها رو به دنیا آوردن وظیفه دارن که مثل غول چراغ جادو تمام خواسته هاشون رو برآورده کنن و اگر چنین اتفاقی نیفته با داد و فریادو لجبازی و قهر و غذا نخوردن به خواستشون می رسن. اما ببینیم اوضاع فرزندان گروه دوم چطوره. بچه های چنین والدینی آه و حسرت زیادی رو تجربه می کنن، چون برای داشتن هر خواسته هر چند کوچیکی باید کلی صبر کنن و امتیاز به دست بیارن. البته باید به یک نکته مهم  اما پنهان اشاره کنم و اون اینکه در هر دو گروه ما با یچه هایی سر و کار داریم که بی انگیزه و بی حوصله هستند. بچه های گروه اول همه چیز دارن و بی انگیزه هستن و بچه های گروه دوم به دلیل سخت گیریهای زیاده از حد والدین در دادن امتیاز بی انگیزه شدن. به نظر می رسه در گروه اول ما با فرزندان متوقع و در گروه دوم با والدین متوقع سر و کار داریم .

اما خبر خوب اینکه والدینی هم هستند که می دونند چطور از بروز این مشکلات پیشگیری کنن. این والدین می دونن که چه چیزهایی جزء حقوق فرزندشون و چه چیزهایی رو باید به عنوان هدیه به فرزندشون بدهند و چه چیزهایی جزو امتیاز های اونهاست و باید به خاطر داشتنش تلاش کنند. در این دوره شما یاد می گیرین که چطور بین حقوق، هدایا و جایزه های فرزندتون تعادل برقرار کنین و از بروز مشکلاتی مثل زیاده خواهی، لجبازی، پرخاشگری و بی مسئولیتی یا بی انگیزگی و  بی حوصلگی در فرزندتون پیشگیری کنین.