توضیحات وبینار

حالا که چند سناریو از تعامل و ارتباطات اجتماعی روزمره را با هم مرور کردیم – و احتمالاً تجربه‌های دیگری هم از ارتباطات موفق و ناموفق در ذهن شما تداعی شد – راحت‌تر می‌توانیم سراغ تعریف ارتباط موثر و موفق برویم.

اگر معنای اثربخشی را در ذهن داشته باشید، برایتان واضح است که اصل معنای اثربخشی «رسیدن به هدف» است. مثلاً وقتی به کسی می‌گویند این تلاش تو اثربخش نیست، منظور این است که می‌دانیم داری تلاش می‌کنی، اما این تلاش تو را به هدفت نمی‌رساند.

معنی ارتباط اثربخش یا ارتباط موثر هم همین است: ارتباطی که برقرارکنندهٔ ارتباط را به هدفی که داشته برساند.

البته در دهه‌های اخیر معمولاً در کنار «اثربخش بودن / Effectiveness» عبارت «مناسب بودن / Appropriateness» را هم قرار می‌دهند (+/+/+) و آن را توانمندی ارتباط یا شایستگی ارتباط (Communiation Competence) می‌نامند. به این معنا که رسیدن به هدف به تنهایی مهم نیست. مهم این است که از روش مناسبی هم برای برقراری ارتباط و ارسال پیام و رسیدن به هدف استفاده شود.

این بحث، با وجود ظاهر آن، جدید یا دشوار نیست. ما در زبان فارسی همیشه این تعبیر را شنیده‌ایم که «بنشین. بفرما و بتمرگ یک معنا دارند. اما این به آن مفهوم نیست که می‌شود آن‌ها را به جای هم به کار برد.» ممکن است شما امروز و در این لحظه، با هر سه کلمه به هدف و نتیجهٔ دلخواه خود برسید. اما اگر از کلمهٔ مناسب استفاده نکنید، رابطه شما با طرف مقابل آسیب می‌بیند.