احساس شرم بیشتر از چیزی که فکرش رو بکنی درگیرت کرده. شرم می‌تونه شخصیت و هیجانات ما رو مدیریت کنه.شرم یک احساس یا هیجانِ آشفته‌سازِ پریشان کننده‌ هست که از اضطراب و افسردگی تا اختلالات شخصیتی، حتی احساس شرم نسبت به بدن این که من چه قدر زشتم، چه قدر لاغرم چه قدر چاقم یا حتی اختلالات خوردن رو در بر می‌گیره.

ریشه این احساس به کودکی تو برمی‌گرده و ممکنه اونقدری به این حس دردناک عادت کرده باشی، که نتونی خودت رو با شکل دیگه‌ای غیر از احساس شرمساری تصور کنی. بهتره بدونی می‌تونی تصویر بهتر و واقعی‌تری از خودت ترسیم کنی.

پس اولین قدم رو بردار.

شرم برای تو احساس بی‌لیاقتی، بی‌کفایتی و خجالت ایجاد می‌کنه. این احساس پیچیده از موقعیت‌ها و رفتارهای مختلفی ایجاد می‌شه.

فرض کن همیشه یه تصویر از خودت(خود پنداره) تو جیبت گذاشتی، هر بار می‌خوای تو یک جمع حرف بزنی اول این تصویر میاد جلوی چشمت بعد احساس بی‌کفایتی می‌کنی، و اینجوری مانعی می‌سازی برای حرف زدنت.

یا فرض کن می‌ری مصاحبه استخدام و قبل شروع مصاحبه یه تصویر نالایق از خودت میاد جلوی چشمت و با همین تصویر می‌ری جلو و همه چیز خراب می‌شه.

احساس شرم با هر چیزی که مرتبط با من کیستم؟تصور از خویشتن یا خود پنداره است درارتباطه.

پس جای مدام دنبال تکنیک‌ فن سخنرانی  گشتن اول درک و تصوری که نسبت به خودت داری رو درست کن!

بهتره بدونی خجالت و شرم از هم متفاوته ولی ما معمولا این دوتا رو باهم یکی می‌دونیم. خجالت تو یک مدت زمان کوتاه اتفاق می‌افته: وارد مجلس مهمونی می‌شی و یهو می‌بینی روی لباست لکه غذاست؛ خب ما اینجور وقتا خجالت زده می‌شیم.

احساس گناه بعد از انجام کار اشتباه اتفاق می‌افته، اما شرمساری یه پرونده کهنه است و بدون دلیلی خاص تمام فکر، احساس و ارزیابی از خودت رو دست می‌گیره.طولانی مدت، اونقدری که دیگه فراموش می‌کنی تو یک شرمگین هستی.

حتی می‌تونه تو موفقیت‌ها و شادی‌ها هم به سراغت بیاد. تا حالا براتون اتفاق افتاده که وقتی سربلند از یه ماجرای سخت بیرون میاین بگین اوه چه شانسی!

شانس؟یعنی من نالایقم‌. یعنی اون کسی که این ماجرا رو رقم زد من نبودم شانسم بود.

نکته مهم‌تر این‌که شرم همیشه تو رو دچار رخوت و بی‌عملی نمی‌کنه بلکه برای فرار از اون خودت رو دچار معیارهای کمال گرایانه افراطی می‌کنی. مدام خودت رو محاکمه می‌کنی و ضعف و کاستی‌هات رو جلوی چشمت می‌ذاری.

شرم توانایی پذیرش و دوست داشتن خودت رو ازت می‌گیره و عزت نفست رو شکننده می‌کنه.

احساس شرم رو که در درون خودت پیدا کنی می‌تونی نقاط ضعف و قوتت رو باهم بپذیری.

ما تو این کارگاه رفتیم به سراغ خانم برنه براون کسی که بیشتر از دو دهه است که تمرکزش رو گذاشته روی موضوعات شرم، آسیب‌پذیری و همدلی و بارها کتاب‌های او جزء پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز شده.

کتابی که ما در رویداد پرونده کهنه به سراغش رفتیم I thought it was just me (من فکر می‌کردم خود واقعیمم) ترجمه فارسی این کتاب با عنوان زندگی تاب‌آورانه به چاپ رسیده.

اما شهرت اصلی برنه براون به سخنرانی TEDx سال 2010 هست که در اون از قدرت آسیب‌پذیری حرف زد و یکی از پنج سخنرانی پربازدید شد بعد از اون به شکل منظم به مدرسه زندگی آلن دوباتن دعوت شد.

این موضوع همیشه در حالت سکوت پیش‌رفته اصولاً آدم‌ها حاضر نیستن از احساس شرمساری‌شون حرف بزنن.

پس باهم می‌ریم سراغ یه پرونده پر اهمیت و قدیمی!