از زمانی که الکترونیک رو به صورت تخصصی شروع کردم یعنی از سال ۱۳۹۰ تا الان همیشه به خاطر انحصاری که توی این رشته بوده حرص خوردم.

اوایل فکر می کردم ایران اینجوریه اما بعدها دیدم ایتالیا هم که من مدرک دکترامو گرفتم هم همین طوره و با مهندسای کشورهای آمریکا، انگلیس، آلمان و استرالیا صحبت کردم متوجه شدم که اونجاها همینطوریه. مثلا هیچ دوره آموزشی حرفه‌ای نه به زبان فارسی نه انگلیسی برای آموزش طراحی مدار نیست یا مقالاتی که در سال ۱۳۹۹ در زمینه رگولاتورها نوشتم هنوز بهترین مقاله در این زمینه هست و به زبان انگلیسی کسی مقاله بهتری ننوشته.

این انحصار عجیب من رو همیشه اذیت می‌کرد به همین خاطر از سال ۱۳۹۵ آموزش رو شروع کردم و سعی کردم تمام تجربیات عملی خودم رو در قالب دوره‌های مختلف در اختیار همه بذارم اما به خاطر شرکتم که سریع رشد کرد و تبدیل به هلدینگ شد از آموزش مجبور شدم فاصله بگیرم و وقتی خواستم در سال ۱۴۰۱ استخدام کنم متوجه شدم این انحصار خیلی خیلی خیلی بیشتر و اذیت کننده شده چون در سال ۱۴۰۱ من از بین ۳۷۸۷ رزومه یه نفر رو هم نتونستم استخدام کنم!
به همین دلیل از سال ۱۴۰۲ تصمیم گرفتم یه سری تغییر توی مهم ترین رشته دنیا یعنی الکترونیک بدم و کتاب مهندس موفق الکترونیک رو نوشتم که افراد بزرگی مثل پروفسور نوابی و جادی روی کتابم نظر دادن و گفتن کتاب خوبیه. سال ۱۴۰۳ تصمیم گرفتم یه تغییرات اساسی بدم و گپ مهندسای موفق را شروع کردم. گپ مهندسای موفق برای من عدالت اجتماعی و شکستن انحصار رشته الکترونیکه به همین دلیل شرکت در اون برای همیشه رایگانه.

در این گپ ما در قسمت اول یه موضوع مهم و پرکارد رو صحبت می کنیم و در قسمت بعدی پرسش و پاسخ آزاد داریم.

درباره موضوع این گپ:

خیلی از مهندسان الکترونیک باهوشن، مهارت اولیه رو دارن، حتی بعضی دوره‌ هم گذروندن، اما باز هم در سطح معمولی باقی می‌مونن. چرا؟

چون انضباط شخصی ندارن.

• بدون انضباط، یادگیری تکه‌تکه می‌شه
• تمرین‌ها نیمه‌کاره می‌مونه
• پروژه‌ها عقب می‌افتن
• اعتماد‌به‌نفس نابود می‌شه.

این وبینار قراره نشون بده چطور مهندس‌هایی که از صفر شروع کردن، فقط با ساختن چند عادت ساده و پایدار، تونستن خودشون رو از سطح «دانشجو یا علاقه‌مند» به سطح «متخصص و قابل اتکا» برسونن.

نه بحث انگیزشی داریم، نه شعار؛ فقط مسیر واقعی رشد.