شروع یک کسب و کار مبتنی بر ایده همواره با چالش های متعدد و موانع گوناگون همراه است . هرچه این ایده در بازار جا افتاده تر و صنعت بالغ تری باشد چالش ها و موانع هم بزرگتر و قدرتمند تر می‌شوند. اگر بازار و محیط استارتاپ ساختار یافته و دارای یک بورکوراسی پیچیده باشد مسائل مضاعف می‌شوند. در اکوسیستم انرژی ایده‌های نو و کسب و کار‌های مبتنی بر آنها به سختی مسیر خود را باز می‌کنند. دلیل این امر وجود ساختار بالغ صنعت، شرکت‌های بزرگ و قدرتمند تعیین‌کننده مسیر بازار و وابستگی زیاد دولت‌ها و قدرت‌ها به مقوله انرژی است. به همین دلیل به راحتی، به استارتاپ‌های انقلابی که قدرت شرکت‌ها و دولت‌ها را به چالش می‌کشند میدان داده نمی‌شود.در کشورهایی با اقتصاد تک محصولی و متکی به نفت این موضوعات پررنگ‌تر است. نظام‌های استانداردی قدیمی، بازار شکل یافته، عادات مصرف کننده، قیمت حامل‌های مختلف انرژی و نیروی انسانی و از همه مهمتر انحصار دولتی و شرکتی در ساختار بازار و محصولات انرژی در این کشورها نمود بارزتری دارند.

علاوه بر این بسیاری از شاخص‌ها و روش‌های معمول در استارتاپ‌های فناوری اطلاعات و ... در این دنیا قابل اجرا و دستیابی و ارزیابی نیستند. در اکوسیستم استارتاپ‌های انرژی نیاز به بازنگری در پارادایم‌ها، ابعاد و شاخص‌ها و روندها داریم .
اما چطور می‌شود از این موانع عبور کرد و یک استارتاپ انرژی راه انداخت؟ شاخص‌های این اکوسیستم با اکوسیستم‌های استارتاپی دیگر چه تفاوت‌هایی دارد ؟
تجربیات سه سال و نیم گذشته در یونش (شرکت زنجیره تامین هوشمند انرژی ) میتواند الگوهایی برای عبور از موانع ارائه کند.