حتما بارها شنیده اید پدری که فرزند خود را به قتل رسانده از مجازات قصاص معاف شده است.

مطابق ماده 301 قانون مجازات اسلامی سال 1392 قصاص در صورتی ثابت می‌شود که مرتکب، پدر یا از اجداد پدری مجنی علیه نباشد و مجنی علیه، عاقل و در دین با مرتکب مساوی باشد.

یعنی اگر پدر یا جد پدری فرزند خود را به قتل برسانند ولو قتل عمدی باشد، در هر صورت شامل قصاص نمی شوند.

در ادامه این قانون ماده 301 می گوید این رابطه ابویت (پدر و فرزندی) صرفا قصاص را منتفی می‌کند ولی دیه و کفاره سرجای خود است و علاوه بر آن قاتل به مجازات تعزیری (حبس) نیز محکوم می‌شود

اگر چه متن این قانون برگرفته از منابع فقهی است اما تبعات و پیامدهای زیادی برای جامعه و افراد آسیب دیده به دنبال دارد. 

کودکان دیگری که در یک خانواده مشاهده گر این نوع از خشونت در خانواده بوده اند یکی از افراد آسیب پذیر خانواده محسوب می شوند که ممکن است در آینده آسیب خود را به نحو خاصی مانند انجام یک جرم به خانواده یا اجتماع بازگردانند. 

قتل 12 نفر از اعضای خانواده توسط پسر کوچک آن خانواده در یکی از شهرهای ایران حکایت از چنین رویدادی دارد.

در این جلسه قصد داریم علاوه بر بررسی چرایی وجود این ماده قانونی و نقد فقهی به آن ، ارتباط وجود این ماده را با پیامدهای برخی از انواع خاص قتلهای ناموسی و اسیب های ناشی از آن بر فرزندان به بحث بگذاریم.

ما را همراهی کنید