یادم میاد اوایل شروع کارم وقتی که تازه کار بودم یکی از مشکلاتی که در زندگیم داشتم ترس از انجام دادن کار های جدید بود. همیشه نگران این بودم که اگر میخوام کاری رو انجام بدم دقیقا باید چطوری انجام بدم. نتیجه چیه و قراره چه اتفاقی بیوفته؟ مشکل من این بود که روی کار هام زیاد فکر می کردم

می ترسیدم

نگران این بوم که چطور از منطقه امن خودم خارج بشم. منطقه امنی که برای رشد باید ازش رد شد و رشد کرد..

اما نمیتونستم این کار رو انجام بدم. کم کم داشتم انگیزمو از دست می دادم. داشتم دچار اهمال کاری های شدید و وسواسی می شدم و در کل حس و حال جالبی نبود.

اولین چیزی که متوجه شدم این بود که گاهی می خواستم تغییری رو ایجاد کنم که اصلا تحت کنترل من نیست. مثلا موقع اولین کارگاهم یادمه که نگران این بودم که چقدر از مخاطبینم میان کارگاهم رو؟

نگران این بودم که تصمیمشون چیه؟ آیا من انتخاب می کنند یا نه؟

اگر پر نشه دیگران در مور من چی فکر می کنن؟

و تموم سوالاتی که ذهن ازت می پرسه برای این که توی منطقه امنت نگهت داره.

متوجه شدم که باید روی جا هایی که کنترل دارم تمرکز کنم. یعنی برم و ببینم برای برگزاری یک کارگاه دقیقا باید چیکار کرد و اون کار هارو انجام دادم.

متوجه شدم که باید فقط به خواسته هام عمل کنم و باید به سمتشون برم تا کم کم بتونم درستشون کنم. باید استاندارد های بالامو کنار بذارم و با حداکثر توانی که ممکنه کارمو انجام بدم.

تجربه و دانش که تا الان به دست آورم بهم ثابت کرده که آدم ها هرکاری که بخوان رو میتونن بکنن فقط باید حواسشون باشه که دقیقا دارن چه کاری رو انجام میدن، روی چه چیز های تمرکز کردن و میخوان با چه استاندارد هایی کار ها رو انجام بدن.

تجربیاتی رو باهاتونن به اشتراک بذارم که مدت ها ندونستنشون من رو اذیت کرد و ترمز زندگی من بود. شما هم در این وبینار ثبت نام کنید تا تجربیاتی رو با شما به اشتراک بذارم که به شما انگیزه بیشتری برای ادامه دادن بده و زندگی شما رو بهتر از روز های قبل کنه

محتوای این وبینار به شما کمک میکنه که اهمال کاری و کاملگرای رو کنار بذارید و عملگرا تر شوید.