وظیفه اصلی رهبری هدایت توجه است. برای انجام این کار، رهبران باید یاد بگیرند که ابتدا توجه خود را مدیریت کنند. وقتی از تمرکز و توجه صحبت می‌کنیم، به طور معمول منظورمان این است که عوامل حواس‌پرتی را فیلتر کنیم و به یک چیز توجه کنیم. اما انبوهی از تحقیقات اخیر در علوم اعصاب نشان می‌دهند که ما به روش‌های مختلف، برای اهداف مختلف و توسط مسیرهای عصبی مختلفی توجه و تمرکز می‌کنیم.

حالت‌ها و عرصه‌های گوناگون توجه را در سه سطح کلی می‌توان دسته‌بندی کرد:

. توجه به خود
. توجه به دیگران
. توجه به دنیای وسیع‌تر

گروه‌بندی حالت‌های توجه در این سه سطح، نور جدیدی بر درک و تمرین بسیاری از مهارت‌های ضروریِ رهبری می‌افکند.
توجه به درون (خود رهبر) و توجه سازنده به دیگران به رهبران کمک می‌کند تا عناصر اولیه‌ی هوش هیجانی را پرورش دهند.
درک بهتر از نحوه‌ی توجه رهبران بر جهانِ گسترده‌تر می‌تواند توانایی آن‌ها را برای طراحی استراتژی، نوآوری و مدیریت سازمان‌ها بهبود بخشد.

هر رهبری باید این سه‌گانه‌ی توجهِ آگاهانه را به وفور و در تعادلی مناسب پرورش دهد، زیرا عدم توجه به درون، رهبر را بی‌سکان می‌گذارد، عدم توجه به دیگران رهبران را در بی‌خبری نگه می‌دارد، و عدم توجه بر دنیای بیرون ممکن است با نابینا و ناشنوا نگه داشتن رهبر نسبت به واقعیت‌های بیرون باعث تصمیم‌گیری‌های ناآگاهانه و اشتباه شود.

در این وبینار به اهمیت توجه و نقش آن در مهارت رهبری در سازمان می‌پردازیم.