در این روزگار که شکنندگی هویت‌های ساختگی تحمیل‌شده به ما بیش از پیش آشکار شده است و در این عصرِ عریانی فریب‌ها، لزوم بازاندیشی درباره­ی خویشتن بر هیچ چشمِ بیداری پوشیده نیست. برای آنانکه دستی بر آتش دارند و هنوز ایرانی‌بودن خویش را از یاد نبرده­اند، هنوز امکانِ «ایرانی‌شدن» مطرح است، اما نه ایرانی‌شدنی که یونان­مدارانه و هرودوتی، بیابان­نشینانه و بدوی و فقیر، خشن و یاسایی باشد. این ایرانی‌شدنِ مجددِ ما در گروی خواندن و بیشتر خواندن است و اندیشیدن و بیشتر اندیشیدن.