میشل فوکو از اندیشمندان نامدار معاصر است که به خصوص در ایران آثارش با استقبال زیادی روبرو شده است. آرای او خصلتی میان‌رشته‌ای دارند و کتابهایش آمیزه‌ای از جامعه‌شناسی، تاریخ و فلسفه است. در این وبینار  آثار و اندیشه‌های فوکو بصورت اجمالی وارسی و نقد می‌شود. به این ترتیب که کتابهای اصلی فوکو به همراه مقاله‌ها و مصاحبه‌هایش که به آن مضمون ارتباط دارد محور قرار می‌گیرد و بدنه‌ی بحثهایش به مخاطبان ارائه می‌گردد.

شهرت فوکو در آن است که او نخستین کسی است که از فرضیهٔ روشنگری دربارهٔ عینی بودن شناخت خلع ید کرده‌است. فوکو عنوان کرد که زبان، حقیقت جهان را بیان نمی‌کند بلکه بازتابی از تجربهٔ شخصی فرد است. او در مطالعات انسان شناختی خود مطرح می‌کند که میان استفاده از زبان و قدرت، نوعی همبستگی وجود دارد، به گونه‌ای که زبان برای قدرتمندان و صاحبان امتیاز جنبهٔ ابزاری دارد و در حفظ و حمایت از پایگاه اجتماعی-سیاسی آنها عمل می‌کند.