چهار سال پیش که اومدم تهران، یک آدم غریبه، منزوی و حتی بدون روابط عمومی نرمال بودم! نه‌تنها بلد نبودم با آدما ارتباط بگیرم بلکه ارتباط گرفتن رو چیز مفیدی هم نمی‌دیدم! یکم رفتم جلوتر و دیدم که عههه... چه اشتباهی کردم؛ باید شروع کنم به شبکه سازی با آدم‌ها و در آینده این شبکه منه که قراره به موفقیتم در کار و زندگی کمک کنه.

بعد از اینکه به فکر شبکه‌سازی افتادم، تازه چالش‌های بزرگ‌تر شروع شد؛ خب من که آدم درونگرایی هستم چطوری شبکه‌سازی کنم؟ یا من که آدم خفن و معروفی نیستم، چه دلیلی داره یک نفر با من شبکه‌سازی کنه؟!

شروع کردم مطالعه کردن و بیشتر از اون، تجربه کردن. تو مقاله‌ها یه چیزایی گفته بود اما تا اجرا نمی‌کردم چیزی نصیبم نمی‌شد. خلاصه 2-3 سال طول کشید تا تجربه کنم و کم‌کم شبکه خودمو بسازم که این شبکه در نهایت منجر شد به ارتباط گرفتن با آدمای زیادی که از بزرگ‌ترین مدیران عامل شرکت‌ها تا قاچاق‌چیان انسان در مرزهای زاهدان رو شامل می‌شه! (واقعی)

شبکه سازی و مهارت ارتباط با آدما چیزیه که می‌تونه تو بدترین شرایط زندگی، آدمو نجات بده. عید امسال برای مسئولیت اجتماعی و خوب نگه داشتن حال خودم، می‌خوام یک وبینار کوتاه بذارم و تجربه‌های واقعیم از کارهایی که به عنوان یک درونگرای منزوی (!) برای شبکه‌سازی با آدما انجام دادم رو بگم. تو این وبینار قرار نیست خیلی تئوری و با نمودارهای رنگ‌وارنگ اثر شبکه‌سازی بر زندگی انسان رو بررسی کنیم! قراره راهکارها و مثال‌هایی کاربردی که مناسب ایران هست رو درموردش گپ بزنیم.

این وبینارهم باید مثل وبینارهای قبلیم رایگان باشه تا همه بتونن استفاده بکنن اما برای اینکه فقط کسایی که واقعاً به این وبینار نیاز دارن شرکت کنن، یه مبلغ کوچیک 19 هزار تومنی رو براش در نظر گرفتم. در انتها هم هرچقدر پول از فروش وبینار جمع شد، برای کمک به کودکان کار هزینه می‌کنیم.

کلیه درآمد حاصل از این وبینار برای کمک به کودکان کار هزینه می‌شود.