امروزه سلول درمانی یکی از استراتژی های مهم و امیدوارکننده در زمینه درمان بیماریها به شمار میرود. با توجه به
قابلیتهای منحصر به فرد، سلولهای بنیادی میتوانند به عنوان منبع ارزشمندی در تحقیقات علوم پایه و پزشکی،
جهت پژوهش و درمان استفاده شوند. در حالیکه استفاده از سلولهای بنیادی با توجه به مشکالت اخالقی مربوط به
آن کاربرد این سلولها را محدود کرده است. یکی از دغدغههای مهم دانشمندان برای توسعه و استفاده بیشتر از این
علم، در نتیجه نیاز به یافتن یک جایگزین جهت تولید این سلولها، به شمار میرود. ایجاد سلولهای بنیادی پرتوان
القایی )cell stem pluripotent Induced )یکی از مهمترین روشها در نیل به این هدف محسوب میشود. در این
رابطه روشهای مختلفی که توانایی تغییر پروفایلهای بیان ژن و پروتئینها را دارند، که نتیجه آن تغییر مورفولوژی و
عملکرد سلولها در جهت برگشت به حالت نامتمایز و ایجاد سلولهای بنیادی است، در حال توسعه میباشند. این
روشها شامل انتقال هسته، استفاده از عصاره سلولی و مولکولهای مصنوعی، بیان اجباری ژنهای مشخص و تغییرات
سطوح سیتوپالسمی میباشد. امروزه پیشرفتهایی در روشهای غیرادغام شونده در ژنوم سلولها وجود دارد که با
این وجود در مورد افزایش کارایی این روشها پژوهشهای زیادی در حال انجام است