«دیوان کیفری بین المللی» به عنوان مهمترین بازیگر و کنشگر بین المللی نظام عدالت کیفری جهانی بیش از دو دهه است که برای پایان بخشیدن به بی کیفرمانی مرتکبان شدیدترین جرایم بین المللی تلاش نموده است. این مسیر عدالت گسترانه همراه با چالش ها، کامیابی ها و عدم موفقیت های پرشمار و پردامنه ای بوده است. دولت ایران هرچند عضو دیوان کیفری بین المللی نمی باشد لیکن به عنوان دولت امضا کننده اساسنامه رم متعهد به پاسداشت اهداف موسس این تنها محکمه دائمی بین المللی در عرصه عدالت کیفری می باشد. گسترده شدن قلمروی صلاحیتی آن به نقاط بحرانی در غرب آسیا مانند فلسطین و افغانستان و همچنین آغاز جنگ روسیه و اوکراین لزوم توجه به این نهاد و بسط مطالعات آن را برای جامعه حقوقی و مدنی ایران و اهالی دیپلماسی دو چندان کرده است. دیوان کیفری بین‌المللی ظرفیت های پرشماری در بسط عدالتخواهی بین المللی دارد. همچنین، رویه قضایی دیوان در گسترش دانش حقوق کیفری بین المللی نقش مهمی ایفا می کند که اطلاع از آن در جهانی شدن افق دید حقوق دانان و حقوق خوانان ایرانی موثر است.

اکنون در بیست و پنجمین سالگرد تصویب اساسنامه رم (سند موسس دیوان کیفری بین‌المللی)، «مرکز حقوق کیفری بین المللی ایران» با رصد علاقه مندی فزاینده دانشجویان و پژوهشگران فارسی زبان و ایرانی به نظام عدالت کیفری جهانی و در راستای گسترش مطالعات دیوان کیفری بین المللی و ارائه افتخار دارد تا ششمین دوره «مدرسه بهاره دیوان کیفری بین المللی» را در اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ و با ارائه شش درس‌گفتار در موضوعات مختلف مرتبط با دیوان از سوی ایرانیان شناخته شده صاحب اثر و فعال در حوزه دیوان کیفری بین‌المللی برگزار نماید. همچنین، برای نخستین بار در این دوره درس گفتار مختصری برای آشنایی با موت کورت های حقوق کیفری بین المللی جهت تشویق علاقه مندان به این حوزه برای مشارکت در این فعالیت آموزشی ارائه خواهد شد.

این روزها، دیوان کیفری بین المللی بیش از هر زمان دیگری به یک بازیگر تاثیر گذار در منطقه و در حوزه عدالت بین المللی تبدیل شده است. مدرسه بهاره فرصتی است برای آشنائی بیشتر با این نهاد بین المللی.