هر چیزی که توی دنیاست، قصه است.

بعضی قصه‌ها بازیگوشانه و پر از تحرک‌اند و بعضی دیگر پس از مدتی ساکن و بی‌تحرک می‌شوند و در دنیای آدم‌ها به فراموشی سپرده می‌شوند‌.

انسان‌ها در هر زمانی، دنبال یاد گرفتن و یاد دادن از طریق قصه‌ها بودند. چه اون زمانی که دور آتش جمع می‌شدند و مادربزرگ و پدربزرگ‌های قبیله از قصه‌ی شب‌های پرستاره، حیوان‌های قوی و درشت‌جثه، درخت‌های نیروبخش و شکارچی‌های چالاک می‌گفتند؛ و چه الان که زندگی‌ در قصه‌ شخصیت‌های جادویی و فضایی، در صفحات موبایل و تبلت جستجو می‌شود.

قصه‌ها، بازی‌های کلامی- تخیلی هستند که دانش، فرهنگ، هنر و ادبیات، هر نسلی رو به نسل بعد منتقل می‌کنند‌.

قصه‌ها الزاما، حکایت‌ها و داستان‌های بیان شده در کتاب‌ها نیستند که هر وقت بهشان دسترسی نداشتیم، بی‌خیالشان بشویم و از زندگیمان حذفشان کنیم.

قصه‌ها، گفتگوی روزانه ما با بچه‌هایمان هنگام خوردن صبحانه، بیان روزمرگی‌هایمان از محل کار و خانه، حل و فصل چالش‌هایمان در قالب حکایت‌ها و داستان‌ها، بیان خاطرات کودکی‌مان پس از درست کردن عروسک پارچه‌ای و بازی قایم‌باشک و ... است.

ما تجربه‌های کارمان با کودک در خانه اوسنه (کتاب‌فروشی کودک و نوجوان) و تسهیلگری کودک (در فضاهای شهری و طبیعی) را کنار هم گذاشتیم، تا از دریچه‌ای نو به قصه، بازی و فرزندپروری بنگریم.

گفتگویمان، هم از دل تجربه، هم از میانه‌ی کتاب‌ها برمی‌خیزد، شما را به تامل درباره موضوعات زیر تشویق می‌کنیم و امیدواریم در پایان، سوالات و کنجکاوی‌های بیشتری با خود ببرید:

_ دوست دارید در فضای والد بودن و پرورش فرزندتان، یک جیب پر از جادو داشته باشید که در زمان‌های سخت و پر چالش فهمیدن ناراحتی و رنج کودکتان به سراغتان بیاید؟

_ آیا قصه‌ها ابزارهای کارآمدی در فرزندپروری هستند؟ یا تنها به درد سرگرم کردن می‌خورند؟

_ با قصه چگونه والد همراه‌تر و آگاه‌تری باشیم؟

_ چه قصه‌ای مناسب است؟ قصه‌های پند آموز و قصه‌های هدفمند کجای برنامه آموزشی ما با کتاب قرار می‌گیرند؟