خیلی از ما آدم ها تمام خوشبختی و خنده ها و زمان گذراندن با عزیزانمان، سفر رفتن ها و ماجراجویی ها و تمام کارهایی که دوستشان داریم و منتظریم روزی سرمان خلوت شود و زمانش برسد که آن را بلاخره شروع کنیم، را به بعد موکول میکنیم.

حتی اینکه تغییر شغل دهیم یا اینکه به کلاس نقاشی برویم و یا اسکی کردن و یا قواصی و هر کار دیگری که از نظر هر کدام ما رویای ماست. ما همه این زندگی ها را که میتواند تجربه ی زندگی مان باشد در ذهن نگه میداریم و به بعد موکول می کنیم و به مرور زمان آن را به حسرت و اندوه تبدیل میکنیم و مدام خود را قربانی زندگی میدانیم. و یا دیگران را محکوم میکنیم و مقصر زندگی نزیسته یمان می دانیم و...

در واقع جسارت زیستن در تو تمام نیست که پایت را از محدودیت های ذهنی ات فراتر نمی گذاری و هیچ ربطی به هیچ شخص و موقعیت و مکانی خاص ندارد.

در این وبینار یاد میگیریم که زندگی یک باره و تکرار ناپذیر خود را قدر بدانیم و از این گوهر گرانبها بهره مند شویم.

و هیچ گاه زندگی را در تمام ابعادش به بعد موکول نکنیم و همین حالا برای زندگی نزیسته یمان کاری بکنیم که به ناگه خیلی زود دیر می شود...