امروزه شاهد این هستیم که دولت‌ها به شکل روزافزون در حال توجه و تمرکز بر کاربردهای بالقوه فناوری بلاکچین  در بخش عمومی و سازمانی خود هستند. به طور کلی، دفاتر کل توزیع شده در حال تبدیل به یک‌ زیرساخت اطلاعاتی جدید است که از تبادل اطلاعات بین ادارات دولتی، شهروندان و مشاغل پشتیبانی می‌کند. در زمینه بخش عمومی، گروه های خاصی از موارد استفاده ای که از زیرساخت‌های اطلاعاتی غیر متمرکز بهره می‌گیرند، مشخص شده اند. به ویژه، از فناوری بلاک‌چین انتظار می‌رود که ایجادکننده یک انقلاب باشد و خدمات و کارکردهای مختلف دولتی را تسهیل کند. این موارد شامل تهیه سوابق شهروندی، اجرای ثبت نام‌های دولتی و پشتیبانی از رای گیری الکترونیکی، تسهیل معاملات اقتصادی و فرایندهای نظارت و تطبیق دستگاه های رگولاتوری، مبارزه با کلاهبرداری/ فرار مالیاتی، توزیع و روانسازی گردش عمومی پول از جمله کمک هزینه‌ها، مستمری‌ها و حقوق بازنشستگی، تبادلات اجتماعی (بدون واسطه) می‌شود

دولت دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاکچین یک انقلاب بزرگ در ارائه خدمات دولت الکترونیک است. تا قبل از این، در مفهومی تحت عنوان دولت الکترونیکی، دیجیتالی شدن به عنوان ورودی یا عامل توانمندساز در نوسازی مدیریت دولتی نقش بسیار محدودتری داشت. دولت دیجیتال مبتنی بر فناوری بلاکچین یک گام به جلوتر بر می دارد و بر ارائه خدمات عمومی چابک، مبتکرانه و با محوریت کاربر تمرکز دارد. این سرویس‌ها و مدل‌های ارائه خدمات باید از فناوری‌های دیجیتال و دارایی‌های اطلاعاتی دولتی و شهروندی بهره ببرند. قطعاً بلاک‌چین یکی از خلاقانه‌ترین فنلوری‌های دیجیتال است که می تواند در سیاستگذاری دولتی و ارائه خدمات مورد توجه قرار گیرد. مزایای اصلی استفاده از فناوری بلاکچین در دولت‌ها عبارتند از:

• کاهش هزینه‌های اقتصادی، زمان و پیچیدگی در مبادلات اطلاعات مابین سازمان‌های دولتیو همچنین مابین سازمان های عمومی- خصوصی، که این اتفاق موجب بهبود عملکرد اداری و مدیریتی دولت می‌شود
• کاهش بوروکراسی، اختیارات فردی و فساد، به دلیل استفاده از دفاتر توزیع شده و قراردادهای هوشمند قابل برنامه‌ریزی
• افزایش خودکارسازی، شفافیت، قابلیت ممیزی و پاسخگویی اطلاعات در مراجع ثبت دولتی به نفع شهروندان
• افزایش اعتماد شهروندان و شرکت‌ها در فرایندهای دولتی و نگهداری سوابق به واسطه استفاده از الگوریتم‌هایی که دیگر تنها و تماما تحت کنترل دولت نیستند

در زمینه دولت دیجیتال، فناوری بلاک‌چین توانایی تسهیل تعامل مستقیم بین نهادهای دولتی، شهروندان و عوامل اقتصادی را دارد، که در سطح ابتدایی، این به معنی بهبود خدمات عمومی در ثبت و فرآیندهای تبادل اطلاعات است. این فناوری می‌تواند کمک کند تا بخش بزرگی از وظایف اداری را که دولت‌ها در جامعه امروزی انجام می دهند، کنار گذاشته شوند. و این امکان وجود داشته باشد که دولت‌ها مجبور نباشند فرایندهای ذخیره‌سازی و تبادل اطلاعات را به منظور تسهیل فعالیت‌های اقتصادی در جامعه، برای خود ایجاد کنند؛ زیرا این کار می‌تواند با پروتکل بلاک‌چین فراهم شود. در عوض، آنها باید نقش نظارتی را در رابطه با معاملات انجام شده در این زیرساخت حفظ کنند.

استفاده از فناوری بلاک‌چین از منظر شهروند محوری نیز امیدوار‌کننده است.به عنوان مثال شهروندان می‌توانند بهره‌مندی از مزایای اقتصادی و افزایش کارایی را در استفاده از خدمات دریافتی خود، به واسطه به کارگیری قراردادهای هوشمند در خودکارسازی فرایندها یا ثبت اسناد در دفاتر رسمی دولتی تجربه کنند. افزون بر این خدمات دیگری را نیز می توان نام برد که بر مبنای ماهیت غیر متمرکز بلاک‌چین قابل ارائه هستند. مانند احراز هویت دیجیتالی یا مشارکت در رأی گیری، تغییر تعادل قدرت، افزایش مالکیت و کنترل شهروندان بر فرآیندهای دموکراتیک و غیره.

با توجه به تمام این مزایا و چالش ها، فناوری بلاک‌چین می‌تواند وضعیت موجود در بخش عمومی را متحول سازد. بلاک‌چین ممکن است مدل‌های جدیدی را در ارائه خدمات جدید برای دولت‌ها به ارمغان بیاورد. ساختار معماری بلاک‌چین همچنین می‌تواند ریسک عملیاتی و هزینه‌های معاملات را کاهش دهد و میزان تطبیق با مقررات رگولاتوری و اعتماد به نهادهای دولتی را افزایش دهد. با این حال، فقدان سیستم‌هایی که به میزان کافی بالغ، پایدار، و تجاری شده باشند، و عدم اجرای واقعی در داخل دولت‌ها نشان می‌دهد که این تکنولوژی هنوز به بلوغ کامل نرسیده و با چالش‌هایی در زمینه مقیاس‌پذیری، حکمرانی، انعطاف‌پذیری و سبک‌ها و استانداردهای پیاده سازی مواجه است.