این روزها خیلی‌ها درگیر احساس گمگشتگی، ناامیدی و تنهایی میشیم، همینطور ندونستن اینکه چرا اینجا هستیم و هدف ما در زندگی چیه؟

حتی ممکنه فکرکنیم میدونیم چی می‌خوایم و برای رسیدن به هدفمون سخت تلاش کنیم و حتی موفق هم بشیم، اما در درون احساس رضایت و شادی نکنیم.
من همه اینها رو برای سالها تجربه کردم. از اصل و ریشه خودم فاصله گرفتم و دچار احساس سردرگمی و پوچی زیاد شدم.

زمانه و زندگی من رو با اتفاقات خیلی سخت و عجیبی رو به رو کرد، مثل فقر ناگهانی در کشوری غریب، گم شدن در جنگلی در مرز کشور ترکیه و گرجستان در شبی تاریک که قطعا یکی از وحشتناک‌ترین شب های عمرم بود، در مالزی دچار بیماری مرگباری شدم و به من گفته شد که زنده نمیمونم اما به صورت معجزه‌واری زنده موندم و سلامتی کاملم رو بدست آوردم، با دختری که دوستش داشتم ازدواج کردم اما بعد از دو سال در پی یک بیماری سخت، مرگ دردناکش رو پیش چشمم نظاره کردم... اینها تنها بخشی از اتفاقات سخت و سنگین تجربیات من بوده و هست... این سختی‌ها به خودی خود با این که بسیار شنیدنی هستن اما بدون درس‌ها و رهنمون‌هاشون بی‌معنا هستن. درسهایی که نه تنها برای من بلکه می‌تونه برای خیلی‌های دیگه روزنه‌ای از نور و امید رو زنده کنه.
بله درست خوندین، بعدا در تمام این سختی‌ها پی به نوری بردم که به من میگفت دلیلی برای زندگی هست که ارزش همه این سختی‌هاش رو داره...
من محمد هستم، مردی که انتخاب کرده زندگیش رو وقف کمک به انسانهایی کنه که در پی این نور و دلیل بودنشون و رنج‌هاشون میگردن.
در شش سال گذشته در روستایی بکر در جنگل‌های تالش در خانه‌ای چوبی و گلی که خودم بازسازی کردم مشغول کمک به انسانهایی شدم که در همون تونل‌های تاریک ذهنی، اسیر رنج‌های خود بودن.
پس از گذر این سالها و به پیشنهاد خیلی ها، تصمیم گرفتم تا به صورت گروهی داستان زندگی خودم رو روایت کنم.... تا این تجارب به یاری انسان هایی که نیازمند اون هستن بیاد.

به امید حضور سبزتون....

در پناه حق