این جلسه به بررسی یکی از تنش‌های بنیادین در تجربه انسانی می‌پردازد: نسبت میان شرم و آزادی.

شرم، تجربه‌ای است که سوژه را به عقب‌نشینی، پنهان‌کاری و انقباض می‌کشاند؛ در حالی‌که آزادی، با امکان میل‌ورزی، گفتار و انتخاب گره خورده است.

در این وبینار، مسیر مفهومی شرم از نگاه فلسفی نیچه—با تمرکز بر اخلاق بردگان، وجدان معذب و درونی‌شدن نگاه قضاوت‌گر—تا خوانش روان‌کاوانه لکان—با تأکید بر نگاه، میل، سوژه و دیگری—دنبال می‌شود.

هدف جلسه این است که نشان دهد چگونه شرم می‌تواند به مانعی ساختاری برای آزادی بدل شود و چگونه روان‌کاوی می‌تواند امکان بازگشایی میل و رهایی نسبی سوژه را فراهم کند.

تمرکز بحث هم‌زمان نظری و بالینی است و نسبت این مفاهیم با تجربه اتاق درمان بررسی می‌شود.