شرکت کنندگان گرامی

ضمن تشکر از حضور شما در این کارگاه، برای مشاهده تمامی فیلم ها با کیفیت بالا به سایت ابرکلاس ایونت مراجعه نمایید.

زمانی که کار IT و شبکه را شروع کردم، می‌خواستم در این صنعت موفق باشم، پس شروع کردم به دویدن و رسیدن، دویدن و ‌رسیدن، دویدن و ‌رسیدن. کلاس پشت کلاس، مدرک پشت مدرک. زمانی رو به یاد میارم که در سه دوره به شکل همزمان شرکت کردم و هفته‌ای ۳روز در ۳ کلاس حضوریِ مختلف استخوان می‌ترکاندم، CCNA Voice، CCNA Security و LPIC1 و در همه‌شون هم نفر اول کلاس شدم چون نفر اول بودن ۳۰٪ تخفیف داشت و من در اوضاع مالی خوبی نبودم.

۶ سال پیش از کلاس HP Storage به سمت کلاس  Citrix Xen Desktop در حرکت بودم که از خودم پرسیدم: کجا؟ به کدام سمت؟ موفقیت چیه؟ دارم از کدام مسیر میرم؟ انتظار دارم آخر این مسیر به کجا برسم؟ با این همه دوره و آموزش و کلاس چه هدفی رو دنبال می‌کنم؟ هیچ، فقط داشتم می‌رفتم.

آنجا نقطه‌ی آغازی بر شروع تعییرات جدید در من بود.

ما همیشه به دنبال نقطه‌ی آغازی در زندگی خود هستیم. جایی برای یک شروع بزرگ و ایجاد یک تغییر اساسی. نقطه‌ای مانند شنبه، اول ماه، اول فصل، بعد از امتحانات، بعد از تعطیلات و …

 نگاهی به زندگی بیندازیم، کدامیک از این زمان‌ها واقعاً یک شروع بوده‌است؟

۱۱ ماه از سال گذشت…

آیا واقعاً می‌خواهیم سال جدید را متفاوت آغاز کنیم؟

دیدید چه شد؟ باز هم به‌دنبال نقطه‌ی آغاز هستیم. از سال جدید…

 آیا دنیا برای ما صبر می‌کند و از حرکت خود باز می‌ایستد تا ما بالأخره شروع کنیم و با آن همراه شویم؟ به نظر می‌رسد این طور نیست، اگر راه نیفتیم یا به‌موقع نرسیم هواپیما پریده، کسی برای ما صبر نمی‌کند!

رویای زندگی آن چیزی است که به زندگی ما معنا می دهد.

خستگی‌، نارضایتی از زندگی، بی انگیزگی، بی‌حوصلگی، خارج شدن از نظم شخصی، ابراز بی‌علاقگی به رشد و… اینها نشانه‌های نداشتن رویا و معناست! و خبر خوب اینکه در یک پارادوکس بزرگ هستیم، یعنی اینها نشانه‌ی وجود یک رویا هم هستند که البته زیسته نشده‌است…

 رویاها سرآغاز همه‌ی تغییرات بزرگ بوده‌اند، حتی شاید زندگی ما در مسیر رسیدن به یک رویا معنا شود!

در کتاب کیمیاگر از پائولو کوئلیو آمده است؛

“تحقق بخشیدن به افسانه‌ی شخصی(رویا)، یگانه وظیفه‌ی آدمیان است. همه چیز تنها یک چیز است و هنگامی که رویایی در سر داری، سراسر هستی همدست می‌شود تا بتوانی آن را تحقق ببخشی.”

می‌گویند بنویس تا اتفاق بیفتد، اما تجربه‌ی من می‌گوید نوشتن به تنهایی کافی نیست و عوامل دیگری هم دخیل هستند. از چطور نوشتن بگیر تا چطور پیگیری کردن و کمال‌گرایی و ترس و…