انجمن دانشجویان پزشکی اصفهان مجموعه وبینارهای مدگپ2 را در قالب 5 جلسه و با همکاری انجمن علمی دانشجویان پزشکی ایران(IMSA) برگزار می‌کند. این مجموعه وبینار با هدف آشنایی بیشتر دانشجویان با استادان موفق و با تجربه در حوزه های مختلف و پاسخ دادن به سوالات و دغدغه های زندگی دانشجویان برگزار می شود. در هر جلسه از این وبینارها یکی از اساتید یا متخصصین حوزه مربوطه در مورد زندگی حرفه‌ای خویش یکی از موضوعات مربوط به مهارت های نرم(softskills) صحبت می کند. در جلسه چهارم مدگپ2 دکتر ابوالفضل صلواتی‌زاده به دعوت انجمن علمی دانشجویان پزشکی کرمان در مورد رشد و توسعه فردی صحبت می کنند.

مشکل اینجاست که همه ی ما تو زندگی یه جاهایی احساس میکنیم خیلی خسته شدیم و دیگه اون توان و انرژی گذشته رو نداریم، حالا یا به لحاظ جسمی، یا به لحاظ ذهنی.  یه وقتایی شک میکنیم به اینکه ما راه رو درست اومدیم یا نه؟ این مسیر درست بود؟ این رشته تحصیلی که اومدیم درست بود؟  خیلی از بچه ها تو دوران مدرسه خیلی زحمت کشیدن، بعد وارد رشته های مورد علاقه ی خودشون و رشته های تاپ در دانشگاه شدن و چند ساااال تلاش کردن که بتونن دانشجوی خوبی باشن. از یه جایی به بعد میشینن تو خلوت با خودشون صحبت میکنن؛ مسیر درست بود؟ من همین راه رو باید میومدم؟  بعد یخورده درباره آینده فکر میکنن. آیا من باید فقطخلق ثروت انجام بدم؟ یا فراتر از خلق ثروت باید یه خلق ارزش انجام بدم؟ اصلا ز کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟  علاوه بر اینا یه سری عوامل هستن، عوامل سیاسی، اقتصادی، یه اتفاقاتی که تو جامعه ی دور و برمون میفته، حالا بهش اضافه کنین اتفاقاتی رو که به خاطر بیماری ها مثل کرونا میفته و شرایط رو خیلی سخت تر میکنه و ما دوباره به فکر میفتیم که یک سال، دوسال، 10سال دیگه چه اتفاقی قراره بیفته؟ و اینجوریه که کم کم پیش میاد که یه جاهایی انرژی کم میاریم و باید بلد باشیم این منابع انرژی ما کجاست؟ از کجا انرژی بگیرم؟ از آدم ها؟ از مکان ها؟ از یه سری اتفاقاتی که قبلا تو زندگی‌م به خاطره تبدیل شدن؟  حالا این وسط یه بحث دیگه هم پیش میاد. چیکار کنیم که ما بتوانیم منبع انرژی دیگران باشیم؟ چون ما تو بحث هوش هیجانی، گفته میشه آدمایی که هوش هیجانی بالایی دارن، این افراد خودشون و دیگران رو بهتر میشناسن، بعد هیجانات خودشون رو دقیقا تو یه مدار مثبت کنترل میکنند و این کار رو برای دیگران هم انجام میدن.  خب یه سوال، اگر ما واقعا بخوایم تو این زمینه قوی باشیم، به چه مهارت هایی نیاز داریم؟  یه سوال اساسی تر، ما برای این که احساس خوشبختی بکنیم و عملا حال دلمون بهتر باشه، فقط و فقط به سواد علمی نیاز داریم؟ یا در کنارش سواد ارتباطی هم میخوایم‌؟ سواد عاطفی هم میخوایم؟ و انواع سوادای دیگه...    اساسا دوره های مهارت های رشد و توسعه ی فردی که ازشون به عنوان مهارت های نرم یاد میکنیم، چجوری میتونن کمک کنن که ما تو شرایط سخت، انگیزه هامون برای ادامه ی زندگی خیلی خیلی بیشتر بشه؟ چی میشه که زندگی بعضی ادم ها ظاهرا داشته به سمت منفی بینهایت میرفته و یه لحظه یه نقطه عطفی تو زندگی ش به وجود میاد که میره به سمت مثبت بی نهایت؟ چی میشه که تاب اوری ادما تو شرایط سخت خیییلی زیاد میشه؟ اصن چه ادمایی وقتی تو شرایط سخت قرار میگیرن، علاوه بر این که نمیشکنن، میرن به سمت اتفاقات مثبت؟ آیا اینا قابل آموزشه؟ میتونیم یاد بگیریم؟خوشبختانه بله. همه ی این مسائل قابل یادگیریه ویکی از بهترین زمان هایی که میتونیم این مسائل رو یاد بگیریم، قبل از فارغ التحصیلیه، و قبل از اینکه وارد جامعه میشیم. جالب اینجاست که این تکنیک ها برای هر فردی متفاوته، ولی باید اصول کلیش رو یاد بگیریم که به صورت کلی چجوری ما میتوانیم منابع انرژی خودمون رو کشف کنیم؟ چجوری میتوانیم در خودمون انگیزه ایجاد کنیم؟ و چجوری میتونیم این کار رو در مورد دیگران هم انجام بدیم؟ کلیاتش رو که یاد گرفتیم، بعد میریم شخصی سازیش میکنیم، برای من چجوریه، برای xوyوzچجوریه.   حالا اینکه چجوری یک رابطه ای پیدا بشه بین این مسائل، انشالله با هم دیگه، در وبینار جمعه ی هفته بعد، 28اذرماه در حضور دکتر ابوالفضل صلواتی زاده صحبت میکنیم و یاد میگیریم.