تصور کنید ما  انسان ها حافظه نداشتیم .یا حافظه ما مثل دیگر موجودات بود  آنوقت چگونه زندگی می کردیم؟

آنوقت ما به عنوان انسان از خودمان راضی بودیم؟بنظر تو می توانستیم دکمه لباس یا بند کفش خود را ببندیم؟یا برای خود تصمیم های جدی و مهم بگیریم؟

آیا می توانستیم اینگونه که الان زندگی می کنیم زندگی کنیم ؟مسلما نه .زیرا مغز ما مغز انسانی است و تنها مغز انسان  در بین موجودات دارای تکامل وپویایی است .

و خوب می دانید که زندگی ما بر اساس  توانایی های مغز -ذهن و حافظه ما انجام می شود و ما هر چه داریم از حافظه خود داریم.

و حواسپرتی یک آلارم است برای مغز ما که به ما بفهماند  که به من بیشتر توجه کنید . من دردمند هستم ،همانطور که وقتی سردرد  می گیریم 

و ان درد آلارمی برای این است که به من بیشتر توجه کن.

و اما در بسیاری اوقات  ونه همیشه علایمی  مثل فراموشی جایی که هستیم ،فراموشی اسم خیابان امان ،فراموشی اطلاعات جدید و بسیار علایم دیگر دال بروجود اختلالی بنام الزایمر است .

و این علایم آلارمی هستند دال بر توجه بیشتر به خود و مراقبت از خود.

کافی است چند تکنیک ساده را آموزش ببینیم و انجام دهیم تا همیشه از نعمت حافظه ایی قوی بر خوردار باشیم.