زندگی در فضایی آکنده از رایحه‌ی بهشتی عشق، مانند آن است که هر لحظه یک «دوشِ انرژی» بگیرید و همواره در شادی و شور لبریز زندگی کنید. جامعه‌ی ما، از «بحران عشق» رنج می‌برد. شدت این بحران به قدری است که دست کم 60 درصد مردم ما در طول زندگی‌شان حتی یک بار طعم خوش عشق را نمی‌چشند. در چنین شرایطی، چگونه ممکن است که زندگی‌های زناشویی پر کیفیت و بادوامی داشته باشیم؟!
عشق حقیقی آن احساس خوشایندی نیست که در آغاز آشنایی بین زوج‌ها پدید می‌آید! بخش عمده‌ی آن احساس «کشش جنسی» است که خیلی زود برای دو طرف عادی می‌شود.

دوره‌ی حاضر که برای دومین بار در مدرسه تعالی راه آوران رشد (راهستان تعالی) تشکیل خواهد شد، که حاصل مدت‌ها پژوهش و مطالعه نظام‌مند در حوزه‌ی عشق و مهارت عشق ورزیدن است.
افرادی که از «فقر درونی»، یعنی انواع کمبودهای روحی و روانی رنج می‌برند، نمی‌توانند عشق بورزند. چون عشق واقعی یک‌جور سرریز «احساس‌های خوب درونی» است که فرد به دیگری می‌بخشد. انسان نیازمند چیزی ندارد که به دیگری ببخشد!!

عشق حقیقی نیاز بسیاری به یادگیری و مایه‌گذاری از خود دارد.

تصور عمومی از عشق فاصله‌ی زیادی با حقیقت دارد. عشق شانسی و آمدنی نیست، عشق احساس ویژه و والایی است که باید «ساخته» شود، بنابراین نیاز به علم و مهارت عشق ورزیدن دارد که در جامعه‌ی ما متاسفانه به ندرت دیده می‌شود؛ اما می‌شود آن را آموخت.