استارتاپ‌های AI-first با یک دوگانگی واقعی روبه‌رو هستند:
آیا باید به سراغ ساخت یک غول همه‌کاره بروند که از تولید محتوا تا تصمیم‌گیری را انجام دهد، یا بهتر است روی یک مینیون فوق‌تخصصی تمرکز کنند که تنها یک کار را، اما بی‌نقص انجام می‌دهد؟

در دنیایی که مدل‌های عمومی مثل ChatGPT، Claude و Gemini همه‌چیز را در دست گرفته‌اند، وسوسه‌ی استفاده از آن‌ها برای هر مشکل، طبیعی است. اما همان‌قدر که این مدل‌ها سریع و چشمگیرند، خطرناک هم هستند،‌ چون بسیاری از استارتاپ‌ها را از فکر کردن به مسئله واقعی باز می‌دارند.

حقیقت این است که هیچ استارتاپی فقط با اتصال API به OpenAI، AI-first نمی‌شود. تا زمانی که داده‌ی بومی نداشته باشی، درک عمیق از رفتار کاربر نداشته باشی و ندانـی کجای زنجیره ارزش را می‌خواهی با هوش مصنوعی بهبود بدهی، فقط در حال تزئین محصولت با کلمه‌ی “AI” هستی — نه ساختن یک مزیت رقابتی پایدار.

در این گفت‌وگوی دو‌نفره، سعید ایپچیلر از زاویه‌ی فنی و تجربه‌ی ساخت محصولات AI-first در استارتاپ‌های واقعی، و عادل طالبی از دید استراتژی، مارکتینگ و تصمیم‌سازی بیزنسی، به واکاوی چالش‌های پنهان، اشتباهات رایج، و تصمیم‌های حیاتی می‌پردازند؛ از معماری داده گرفته تا ساخت تیم، از طراحی تجربه کاربر تا مرز میان خلاقیت انسان و الگوریتم.