در گذشته برای طراحی دیتاسنتر از معماری سه لایه‌ای مشابه معماری Campus استفاده می‌شد. در این معماری سوئیچ‌ها در سه لایه Access، Aggregation و Core قرار می‌گرفتند.

اما این ساختار به علت استفاده از STP و برخی پروتکل‌های دیگر محدودیت های زیادی به ویژه در زمینه مقیاس پذیری داشت. ساختار جایگزین برای معماری سنتی سه لایه‌ای استفاده از معماری دو لایه‌ای Spine-Leaf است. برای ایجاد ارتباط لایه دویی بین دستگاه‌های متصل به این ساختار از VxLAN و همچنین برای آگاهی از محل هر دستگاه از BGP EVPN در این ساختار استفاده می شود.

در این وبینار مشکلات ساختار قدیمی را بررسی می‌کنیم و می‌بینیم که این مشکلات به چه صورت در ساختار جدید و با استفاده از پروتکل‌های جدید رفع شده اند.