شهرها تنها از بتن و آجر ساخته نشده‌اند؛ هر خیابان و هر ساختمان حامل روایتی از تاریخ و زندگی جمعی است. معماری نه فقط یک سازه، بلکه بخشی از حافظه جمعی ماست که با عکاسی می‌توان آن را از زاویه‌ای تازه بازخوانی کرد.   در رویداد بیست و هفتم عصردیدنی شیراز، عکاسی معماری به عنوان ابزاری تحلیلی و هنری مورد توجه قرار می‌گیرد. از لحظه‌های کوتاهی که معماری را در بستر زمان ثبت می‌کنند تا بسترهای اجتماعی و جمعیتی که هر پروژه را احاطه کرده‌اند، همه و همه به ما کمک می‌کنند لایه‌های پنهان شهر را درک کنیم.   هدف این رویداد، ایجاد فضایی برای مواجهه دوباره با شهر است؛ مواجهه‌ای که فراتر از نگاه روزمره به ساختمان‌ها و فضاها باشد. با مرور چهار محور «زمان»، «بافت»، «خط» و «بافت جمعیتی»، تلاش می‌کنیم شهر را در قاب‌هایی ببینیم که کمتر به آن‌ها توجه کرده‌ایم.