همه ی ما آرزوها ، اهداف و خواسته هایی دارم

از طرفی همه ی ما قابلیت ها و توانایی هایی هم داریم

آموختن مهارت های توسعه و بهبود فردی به ما کمک میکند که از حداکثر ظزفیت ها و داشته های خود ، نه تنها به بهترین شکل استفاده کنیم ، بلکه آنها را گسترش دهیم به فردی موثر و تاثیرگذار و عامل تغییر در افراد و سیستم ها بدل شویم .

مهم نیست الان در کجا و در چه وضعیتی هستید ؟صاحب کسب و کار هستید؟ از مدیران ارشد و یا مدیران میانی سازمانها هستید؟  کارمند یا پرسنل یا کارشناس سازمان هستید؟

اگر هدف شما توسعه و بهبود خود ، جایگاه و کسب و کارتان هست ، ما در کنار شما هستیم تا از طریق آموزش و ارائه خدمات کوچینگ با شما در مسیر موفیت ، سفر کنیم 

تاریخچه مختصر مجازی سازی

در حالی که می توان فناوری مجازی سازی را از دهه 1960 تهیه کرد ، اما تا اوایل دهه 2000 به طور گسترده ای مورد استفاده قرار نگرفت. فناوری هایی که مجازی سازی را امکان پذیر می کنند - مانند هایپروایزرها - ده ها سال پیش برای دسترسی همزمان چندین کاربر به رایانه هایی که پردازش دسته ای انجام می دهند ، توسعه یافته است. پردازش دسته ای یکی از سبک های رایج رایج در بخش تجارت بود که هزاران بار کارهای عادی را به سرعت انجام می داد (مانند حقوق و دستمزد).

اما ، طی چند دهه آینده ، محبوبیت راه حل های دیگر برای بسیاری از کاربران / مشکل دستگاه های تک نفره افزایش یافت در حالی که مجازی سازی این کار را نکرد. یکی از این راه حل های دیگر ، اشتراک زمان بود که کاربران را در سیستم عامل ها منزوی می کرد - سهواً منجر به سیستم عامل های دیگری مانند UNIX می شد که در نهایت جای خود را به Linux® داد. در تمام این مدت ، مجازی سازی به عنوان یک فناوری کاملاً تصویب نشده مورد استفاده قرار گرفت.

سریع به دهه 1990 بروید. اکثر شرکت ها دارای سرورهای فیزیکی و پشته های IT تک فروشنده بودند ، که به برنامه های قدیمی اجازه نمی داد از سخت افزار فروشنده دیگری استفاده کنند. از آنجا که شرکت ها محیط IT خود را با سرورهای ارزان قیمت کالا ، سیستم عامل ها و برنامه های مختلف فروشندگان به روز می کنند ، به سخت افزار فیزیکی کم استفاده محدود می شوند - هر سرور فقط 1 کار خاص فروشنده را می تواند اجرا کند.

اینجا جایی است که مجازی سازی واقعاً به اوج خود رسید. این راه حل طبیعی برای 2 مشکل بود: شرکت ها می توانند سرورهای خود را پارتیشن بندی کرده و برنامه های قدیمی را در چندین نوع سیستم عامل و نسخه فعال اجرا کنند. استفاده از سرورها با كارآمدتر (یا اصلاً) آغاز شد و در نتیجه هزینه های مربوط به خرید ، راه اندازی ، خنك سازی و نگهداری کاهش می یابد.

کاربرد گسترده مجازی سازی به کاهش قفل شدن فروشندگان کمک کرده و آن را پایه و اساس رایانش ابری قرار داده است. امروزه در بین بنگاه های اقتصادی بسیار رایج است که برای کمک به پیگیری همه موارد ، معمولاً به نرم افزار مدیریت مجازی سازی تخصصی نیاز است.

نرم افزاری به نام هایپروایزر منابع فیزیکی را از محیط مجازی - مواردی که به آن منابع نیاز دارند - جدا می کند. هایپروایزرها می توانند بالای یک سیستم عامل قرار بگیرند (مانند لپ تاپ) یا مستقیماً روی سخت افزار نصب شوند (مانند سرور) ، این همان مجازی سازی اکثر شرکت ها است. هایپروایزرها منابع فیزیکی شما را گرفته و آنها را تقسیم می کنند تا محیط های مجازی بتوانند از آنها استفاده کنند.

منابع در صورت لزوم از محیط فیزیکی به بسیاری از محیط های مجازی تقسیم می شوند. کاربران در محیط مجازی با محاسبات ارتباط برقرار کرده و آنها را اجرا می کنند (که معمولاً ماشین مهمان یا ماشین مجازی نامیده می شود). ماشین مجازی به عنوان یک پرونده داده واحد عمل می کند. و مانند هر پرونده دیجیتالی ، می توان آن را از یک رایانه به رایانه دیگر منتقل کرد ، در یکی از آنها باز کرد و انتظار می رود که همان کار را انجام دهد.

هنگامی که محیط مجازی در حال اجرا است و کاربر یا برنامه ای دستورالعملی را صادر می کند که به منابع اضافی از محیط فیزیکی نیاز دارد ، hypervisor درخواست را به سیستم فیزیکی انتقال می دهد و تغییرات را در حافظه پنهان می کند - که همه اینها تقریباً با سرعت بومی اتفاق می افتد (به خصوص اگر درخواست از طریق یک hypervisor منبع باز مبتنی بر KVM ، ماشین مجازی مبتنی بر هسته ارسال می شود).

مجازی سازی داده ها

داده هایی که در سراسر کشور پخش شده اند می توانند در یک منبع واحد ادغام شوند. مجازی سازی داده ها به شرکت ها این امکان را می دهد تا با داده ها به عنوان یک منبع پویا رفتار کنند - ارائه قابلیت پردازش که می تواند داده ها را از چندین منبع جمع کند ، منابع داده جدید را به راحتی در خود جای دهد و داده ها را متناسب با نیاز کاربر تغییر شکل دهد. ابزارهای مجازی سازی سرور داده در مقابل چندین منبع داده قرار دارند و به آنها اجازه می دهد تا به عنوان منبع واحد رفتار شوند ، داده های مورد نیاز را - در فرم مورد نیاز - در زمان مناسب به هر برنامه یا کاربری تحویل دهند.