خب محمد این همه (با لحن مبالغه بخوانید) اینترنت پر شده از آموزشهای مدیریت زمان، دلیل این که مخاطبها باید تو رو انتخاب کنند دقیقا چیه؟باید یک تمایز مهم و ارزشمند داشته باشی.

(این جواب یکی دوستانم بود وقتی فهمید میخوام دوره های عمومی برگزار کنم.)

منم رفتم تو فکر

دو تا مساله داشتم برای فکر کردن

یکی اینکه با اینهمه آموزش چرا هنوز حس میکنم مردم همچنان مشتاق هستندبه آموزش دیدن؟!!!

دوم اینکه مردم چرا باید من رو انتخاب کنند؟

جواب دو تا سوال یکی بود

اگر پیدا کنم که مشکل اکثر آموزشها چی بوده که چندان موثر نبودند، و من این مشکل رو در آموزشهام بر طرف کنم، دقیقا دلیلی میشه که مخاطب میتونه با تکیه بر اون من رو انتخاب کنه.

و بعد از کلی بررسی کردن و دوره های مختلف آموزش مدیریت زمان، و کتابهای مهم و معتبر ووو

خصوصا بررسی دوره های موفق فهمیدم مشکل از کجاست.

مشکل تجزیه است در حالی که موفقیت درترکیب بود.

یعنی چی.؟!؟!!!

خیلی آموزشهای مدیریت زمان رو میخونیم

بعضا حتی به کار هم میبریم، اما خسته میشیم

اون نتیجه ای که باید رو نمیبینیم

غرضی که داشتیم حاصل نمیشه.

مشکل کار کجاست؟

قرار بود مدیریت زمان آرامش ما رو بالاتر ببره و تسلطمون بر زمان رو افزایش بده.

مشکل اینجاست که ترتیب و ترکیب رعایت نمیشه.

شما بهترین آرد کیک رو داشته باشی.بهترین تخم مرغ رو داشته باشید و وو

لزوما کیکی که میپزید بهترین و خوشمزه ترین کیکه؟ یا باید ترکیب رو هم بلد باشید.

یادتون باشه کربن ذغال میسازه ، الماس هم میسازه و تفاوت این دو تا به ترکیبه، ترکیب.

کتابها، مقاله ها، خیلی از دوره ها بهترین تخم مرغ و آرد رو به ما میده که البته برای پخت خوشمزه ترین کیک لازم داریم، ولی دستور پخت، یا همون کیفیت ترکیب ارزشش بیشتره.

این که من بدونم جایگاه این تکنیک (مثلا پومودورو یا ماتریس آیزنهاور یا غلظت زمان ووو) دقیقا کجاست؟ نسبتش با تکنیک های دیگه با تاکتیک های دیگه با مبادی مدیریت زمان ووو چه نسبتیه خیلی مهم و فراموش شده است. این علم به روابط و ترکیب باعث میشه هم راحت پیاده کنم هم ادامه بدم و وسط کار جا نزنم هم اینکه نتیجه بگیرم و نشاطم بیشتر بشه.

در این دوره بنا بر این است که بینش دوستان به بحث مدیریت زمان مورد نقد و بررسی قرار بگیره،

حتی وقتی که صحبت از تکنیک هاست باز با توجه به ترکیب وبینش سیستمی بیان میشه.

ما در این دوره از پیشنیاز های شناختی شروع میکنیم

پیش نیازهای شناختی اطلاعاتی هستند که قبل از اینکه تصمیم بگیرم اصلا زمان رو مدیریت کنیم لازمه که بدانیم. که خودش تقسیم میشه به دانش‌ها و کنش‌ها یعنی قبل از ورود در عرصه مدیریت زمان یه سری دانشها لازم داریم و اطلاع پیدا کردن به یک سری کنشها .

بعد میرسیم به این تصمیم که آیا زمان را مدیریت کنیم یا نه،

اگر قرار شد مدیریت کنیم و وارد عملیات بشیم، نیاز به اقدامات مقدماتی داریم، تا بتونیم تعیین کنیم رسالت اکنون و اینجای خودمون رو.
 و بعد از اون کاملا آماده ، مسلط و با اشتیاق و تشنگی میتونیم بریم سراغ تکنیک ها و تاکتیک ها .

اینجاست که یادگرفتن تکنیک ها به ما کمک میکنه

خسته نمیشیم.